Hill Top House

25-04-2011. Hill Top House

Terug Zuidwaarts nu. Het doel van vandaag is Hill Top House, een Orupembe conservancy (Wat ‘Orupembe’ dan ook moge wezen.) Het is een project in beheer van de Himba; de winst is voor het dorp. Er gelden minimumeisen zoals schoon warm en koud water, toilet, douches, plus één boom met schoon aangeveegde grond eronder.
Het volgende dorp is honderd kilometer verder. Da’s heel wat geciviliseerder dan de afgelopen dagen. Ik hoorde dat in het Kaokoveld en de Skeleton Coast waar we waren gemiddeld eens in de maand een auto langskomt. Gemiddeld. Maar de weg van vandaag had bijzonder moeilijke stukken bergpad waar de banden geen grip kregen. Alleen met een zogeheten ‘dif-lock’ ging het makkelijker. Het differentieel wordt daarmee uitgeschakeld zodat niet juist de band die géén grip heeft wordt aangedreven. Alle vier banden draaien op dezelfde snelheid. De banden die wel grip hebben, stuwen de auto voort.

POTJIEKOS
We stoppen wat vroeger vandaag omdat ‘potjiekos’ op het menu staat. Zet een kleine variant van de spreekwoordelijke kookpot voor missionarissen op het vuur; daarin eerst vooraf gebakken vlees, wortelen, aardappelen, en later paprika en uien. Op het eind eventueel mais en paddestoelen. Essentieel: voldoende bier of wijn in het glas. Het geheel moet drie uur pruttelen, dus dat beperkt de tijd voor de rit vandaag enigszins.
Die rit gaat parallel aan het dal dat ik in mijn vorige blog beschreef met de drie tonnen op 70 kilometer afstand en de Ougams Fontein met de oude vulkaan, alleen in tegengestelde richting. We rijden nu aan de Oostelijke kant van de bergrug. Ook hier oude vulkanen. Twee ervan staan dicht bij elkaar. Hun naam: ‘Tit Mountains’. De kegel van de vulkaan met daar bovenop de tepel van de oude krater. Goed zichtbaar vanaf Hill Top. Mooi uitzicht überhaupt rondom. Marina kan haar hart ophalen aan haar liefhebberij: foto’s van de omgeving. Ze moet er zo’n duizend hebben van deze week schat ik in.
William heeft zijn tweede lekke band, en wéér in de zijwang. Volgens mij heeft hij zijn banden te zacht waardoor hij niet alleen op het loopvlak maar ook op de zijwang rijdt. Geen goed idee op rotsgrond; perfect in zand. Bovendien denk ik dat ie wat rücksichtslos over de keien knalt zonder zijn banden langs obstakels te sturen. De heilige graal van autorijden in dit soort gebieden is: hou je machine heel, vooral je banden.

HIMBA
We passeren verschillende Ovahimba dorpen. De Himba vrouwen zijn qua kleding en opmaak bizar uitgedost. ‘Bare breasted’, huid en haar ingesmeerd met vet en roestbruine kleur. Leren lappen flodderen om de benen. Opuwo is het centrum waar je ze ook met een gewone auto kunt bekijken. (Zoek maar op Google. Ik zal kijken of ik later foto’s kan toevoegen. Dat impliceert wel dat je nog eens terug zou moeten komen op deze specifieke blog.)
De Himba zijn bij blanken berucht voor diefstal. Als je ook maar even van je auto weggaat moet alles op slot en je waardevolste spullen mee in een tas, anders ben je ze kwijt. Het tweede waar ze berucht om zijn is Aids. Die ziekte heeft zich door Zuidelijk Afrika verspreid langs de route van Zambiaanse vrachtwagenchauffeurs via Kasane naar Botswana en verder naar Zuid Afrika. Maar vanuit die route heeft het zich verder verspreid. De oplossing? Twee condooms tegelijk!


Lunch in een droge rivierbedding: koud vlees. Vette ribjes, overgebleven van de braai gisteren. Ik pas. Er is nog kaas. Rhiny: ‘That’s why we call you ‘Kaassies’ or ‘Kaaskoppen’.
Interessant voor mijn dochters: ik ontdekte bij de lunch dat medereizigers de frisdrank Stoney bij zich hadden. Da’s nog eens jeugdsentiment voor ze.

ONDERNEMEN = RISICO LOPEN
Ondernemen in Afrika is niet zonder risico. Neem nou de ‘vier plagen’ waar Andrews bedrijf mee te maken heeft gekregen op alleen al deze trip: 1) Hoanib Camp om een of andere reden gesloten. 2) De gestolen Landrover en de managementproblemen in Skeleton Coast Camp. 3) Het overstroomde Serra Cafema Camp. 4) De muskieten in Palmwag.
Risky business.

Vaste prik bij het trekken door de bush: ze nemen alle afval mee. Na het opbreken van het kamp zie je alleen een hoopje zand dat het kampvuur bedekt.


DE DRIE ‘S-EN
Vanavond krijg ik les van Caitlin en Alexandra, de twee dochters van William en Desiree, in de kunst van ‘kampvuurtje stoken’. Les 1: als je de zak met hout openmaakt check je eerst op de drie ’S-en’: snakes, scorpions and spiders, vóór je je hand in de zak steekt.

Na vier dagen bumpen door de bush heb je enerzijds een onvoorstelbare afwisseling in landschappen en anderzijds zó’n ervaring van eindeloosheid geabsorbeerd dat je het overzicht en ordening ervan kwijt bent. Je zou dezelfde route een tweede keer moeten rijden om het land mentaal in kaart te brengen. In de afgelopen dagen hebben we overigens maar weinig leeuwen, en helemaal geen cheeta’s of leopards gezien terwijl die er wel moeten zitten. Het lijkt erop dat de katten inderdaad in gevaar verkeren.

INTELLIGENT
Na vier dagen bush wil je ook wel weer eens iets doen dat enige intelligentie vereist. Daarom vanavond bij het kampvuur maar een discussie over ‘those fucking government officials en stupid irresponsible NGO’s (Non Governmental Organisations. Bij ons zijn bijvoorbeeld Novib en Hivos NGO’s.). Wilderness Safaris dacht een goede deal te hebben gesloten met lokale gemeenschappen waar alle partijen baat bij hadden. ‘Wilderness’ betaalt grote sommen geld aan de lokale gemeenschap en aan de regering. Ze betalen bijvoorbeeld zelfs ook de wasmachines van de dames die de was-service voor de toeristen verzorgen en daarmee hun inkomen verdienen. Een gratis ‘bedrijfsinvestering’. Vervolgens gaan NGO’s vertellen dat Wilderness te weinig betaalt. Het vooroordeel is: ‘Private enterprise is screwing the blacks.’ (Wakker worden! Heiligen bestaan niet! Niet onder de CEO’s van bedrijven, maar ook niet onder de mensen met een zwart vel. Dat laatste dringt in NL maar moeilijk door.) Terwijl het bedrijf zaken doet met- en inkomen genereert voor de lokale gemeenschap. Maar de kernactiviteit van NGO’s is helaas mooie rapporten op te stellen over wat hun politieke doelstellingen zijn en welke succesvolle actie ze daartoe hebben ondernomen, zodat het geld van goedbedoelende maar onwetende Westerlingen blijft binnenstromen. Daarvoor ‘naaien’ ze het particuliere initiatief: de kapitalistische vijand. Het resultaat is dat ook de lokale bevolking schade lijdt omdat datzelfde particuliere initiatief afhaakt. (Veelzeggend: China is op eigen kracht groot geworden; zonder NGO’s of ontwikkelingshulp.)
Dan: ‘The fucking Swapo officials’: ‘They are the smartest in this country.’ Ze eisen steekpenningen alvorens een concessie af te geven.
Volgens het bedrijfsleven zijn NGO’s en politici verantwoordelijk voor het saboteren van goede afspraken tussen bedrijven en de lokale bevolking. ‘This kind of shit happens all the time.’
Nog een voorbeeld: Wilderness Safaris heeft concessies over grote gebieden waar ze dus fors voor betalen. Het heeft in die concessies bovendien veel geïnvesteerd om de zeldzame ‘black rhino’ opnieuw te introduceren en te verzorgen. Maar nu wil de regering hun concessie opdelen in vier separate gebieden ( lees: vier keer ‘vangen’.) Het gevolg: overal tourist companies met kampen in de broedgebieden van de rhino. Dus de voortplanting wordt verstoord. Investering vernietigd.
Nóg een wapenfeit van de regering. In de bestrijding van aids werden 300.000 condooms uitgedeeld…… met daaraan vastgeniet de gebruiksaanwijzing.

Blijven lachen!

Groet,
Frank