Tikkeltje te wild, amigo?
Door: Frank
Blijf op de hoogte en volg Frank
11 April 2016 | Namibië, Swakopmund
Al een paar jaar keek ik uit naar een rondje mountainbiken in/rond de Swakop rivier. Geen zorgen, die staat voor 99,9% van de tijd droog. Het regent nooit in Swakopmund.
Ik had hierover al eerder contact met Alfons, een lokale fietsfanaat en –verkoper, en vandaag was het dan eindelijk zover. We reden eerst met de auto een kilometertje of vijftien buiten Swakopmund om het saaie eerste stuk over te slaan. Maar daarná! Saai was het allerminst. Lees verder.
FACTOR VIJFTIG
Sunscreen factor vijftig op neus, armen en benen, en jùh! op weg. Heel optimistisch en nog fris ondanks de hitte, en de rugzak vol met drie liter water. Swakop River here we come. Maar meteen al zuigen aan het watermondstuk want door de versnelde ademhaling droogde mijn mond al meteen uit. Heel eigenlijk was het geen gelukkig gekozen dag want het was véél te warm, maar we hádden geen andere; morgen vertrek ik uit Swakopmund. Maar het was de heetste maand, toevallig de heetste dag, en het heetste uur van de dag. Niet slim.
ZUIPEN!
Het was prachtig qua landschap en belevenis, maar ik heb wel afgezien als een beest. In mul zand bergop bij een temperatuur die opliep tot 47,5 graad Celcius. De banden sneden in het losse zand, dus dan kun je niet sturen, zijdelingse krachten kúnnen niet; daarom liep het voorwiel om de haverklap vast en moest ik stoppen en opnieuw starten. Dat laatste gáát niet in mul zand bergop, de eerste meters slinger je onvermijdelijk en loopt het voorwiel meteen opnieuw vast. Weer jezelf en je fiets opvangen, weer opstappen, weer vastlopen. Lol! ;-(
Het was eigenlijk te gek. Èn maar zuipen, de liters water vlogen naar binnen. We reden een afstand van slechts 33 kilometer, daar draai je normaal gesproken je hand niet voor om, maar op het einde reed ik zowat bewusteloos achter Alfons op zijn fatbike aan. Het zweet liep als een film van mijn armen af. Ik zat er helemaal door, en het gevoel te moeten slapen op de fiets herkende ik van mijn excessen in Cambodja. Hélemaal ‘op d’n hond’.
TROOSTWOORDEN
Alfons: ‘I weiss wie du dich fühlst. Ich habe es hier auch mehmals gehabt dass ich meine Frau angerufen habe mit ‘Hohl mich hier raus. Aber ein Radfahrer sucht seine Grenze. Ohne das ist mann kein Sportler.’
Troostwoorden.
Maar kennelijk kan Alfons mijn fietsen – ik denk dan toch vooral mijn doorzettingsvermogen – wel waarderen, want de afgang vandaag verhinderde hem niet een vervolgafspraak te willen maken: op fatbikes door de zandduinen naar Langstrand (Longbeach ;-) ten Zuiden van Swakopmund; en daarna over het strand tot Wlotzkasbaken ten Noorden ervan. (Willem, als je eraan toe bent om de grenzen weer op te zoeken…..;-)
Terug in Swakopmund was het bed errug verleidelijk… Uren! Ik móést, ik was tot niets meer in staat. Zo is het leven van een fietser. Bergen en dalen…
’s Avonds een pizzaatje bij Secret Garden met Peter Verduyn, zoon van ex-collega land use planner Hein van Gils en piloot bij vriend Craig Milne’s Ground Rush Sky Dive company in Swakopmund. En daarna nog even naar de beach, nóg een wijntje met zijn vrienden en collega’s. En nu even dit blog.
Gedenkwaardige dag die ik niet licht zal vergeten.
(De fucking website weigert foto's en video's te plaatsen. Probeer het svp later over een paar dagen nóg eens. Morgen in de bush, geen wifi.)
Ik had hierover al eerder contact met Alfons, een lokale fietsfanaat en –verkoper, en vandaag was het dan eindelijk zover. We reden eerst met de auto een kilometertje of vijftien buiten Swakopmund om het saaie eerste stuk over te slaan. Maar daarná! Saai was het allerminst. Lees verder.
FACTOR VIJFTIG
Sunscreen factor vijftig op neus, armen en benen, en jùh! op weg. Heel optimistisch en nog fris ondanks de hitte, en de rugzak vol met drie liter water. Swakop River here we come. Maar meteen al zuigen aan het watermondstuk want door de versnelde ademhaling droogde mijn mond al meteen uit. Heel eigenlijk was het geen gelukkig gekozen dag want het was véél te warm, maar we hádden geen andere; morgen vertrek ik uit Swakopmund. Maar het was de heetste maand, toevallig de heetste dag, en het heetste uur van de dag. Niet slim.
ZUIPEN!
Het was prachtig qua landschap en belevenis, maar ik heb wel afgezien als een beest. In mul zand bergop bij een temperatuur die opliep tot 47,5 graad Celcius. De banden sneden in het losse zand, dus dan kun je niet sturen, zijdelingse krachten kúnnen niet; daarom liep het voorwiel om de haverklap vast en moest ik stoppen en opnieuw starten. Dat laatste gáát niet in mul zand bergop, de eerste meters slinger je onvermijdelijk en loopt het voorwiel meteen opnieuw vast. Weer jezelf en je fiets opvangen, weer opstappen, weer vastlopen. Lol! ;-(
Het was eigenlijk te gek. Èn maar zuipen, de liters water vlogen naar binnen. We reden een afstand van slechts 33 kilometer, daar draai je normaal gesproken je hand niet voor om, maar op het einde reed ik zowat bewusteloos achter Alfons op zijn fatbike aan. Het zweet liep als een film van mijn armen af. Ik zat er helemaal door, en het gevoel te moeten slapen op de fiets herkende ik van mijn excessen in Cambodja. Hélemaal ‘op d’n hond’.
TROOSTWOORDEN
Alfons: ‘I weiss wie du dich fühlst. Ich habe es hier auch mehmals gehabt dass ich meine Frau angerufen habe mit ‘Hohl mich hier raus. Aber ein Radfahrer sucht seine Grenze. Ohne das ist mann kein Sportler.’
Troostwoorden.
Maar kennelijk kan Alfons mijn fietsen – ik denk dan toch vooral mijn doorzettingsvermogen – wel waarderen, want de afgang vandaag verhinderde hem niet een vervolgafspraak te willen maken: op fatbikes door de zandduinen naar Langstrand (Longbeach ;-) ten Zuiden van Swakopmund; en daarna over het strand tot Wlotzkasbaken ten Noorden ervan. (Willem, als je eraan toe bent om de grenzen weer op te zoeken…..;-)
Terug in Swakopmund was het bed errug verleidelijk… Uren! Ik móést, ik was tot niets meer in staat. Zo is het leven van een fietser. Bergen en dalen…
’s Avonds een pizzaatje bij Secret Garden met Peter Verduyn, zoon van ex-collega land use planner Hein van Gils en piloot bij vriend Craig Milne’s Ground Rush Sky Dive company in Swakopmund. En daarna nog even naar de beach, nóg een wijntje met zijn vrienden en collega’s. En nu even dit blog.
Gedenkwaardige dag die ik niet licht zal vergeten.
(De fucking website weigert foto's en video's te plaatsen. Probeer het svp later over een paar dagen nóg eens. Morgen in de bush, geen wifi.)
-
12 April 2016 - 00:03
Frank Höppener:
The fucking foto upload schijnt niet te werken. Zonder dat is ook een verslag zinlood.
Domme site, dat waarben jij nu.Ook geo informatie (.gpx .gpd. en .xml files pikt ie niet. Voor een reis site!) -
12 April 2016 - 00:15
Willem:
Hoi Frank,
Dit zocht ik dus, bij nog warmer dan toen ik deel outback van Australië lad. Het bleef 45 graden over een vreselijke wasborden weg, waarbij mijn kaken, nieten en de redt mee rammelden. . Kapot in mijn tentje met lauw water. Geen restaurant in de buurt. Heerlijke koelte 's avonds. Nog maar 30 - 32 graden. Dus mooi verhaal en ietwat overmoedig -
12 April 2016 - 00:34
Frank:
Hoi Willem,
Je ként het! jawel, wasbord kwam er hier ook nog bij.
(We zijn voorbrereid...;-) -
12 April 2016 - 12:51
Toos:
waar je maar zin in hebt frank. pffffff
-
12 April 2016 - 14:32
Frank Höppener:
Hé, eindelijk staan de foto's en het videootje bij het verslag. Dat geeft wat perspectief aan het fietsverhaal.
Groet,
Frank -
12 April 2016 - 14:43
Nijs:
Ha Frank,
goed bezig????? -
12 April 2016 - 14:45
Frank:
Tikkeltje te wild, Nijs ;-) -
22 April 2016 - 20:32
Josette Linssen:
He Frank,
Het is weer genieten van alle verhalen. Waarom bundel je niet alles in een mooi reisboek met bijbehorend foto's? Ik bestel er alvast een.
Groet,
Josette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
