Ovamboland en Kavango Region

Op weg naar Etosha Park wipten we langs op Ongava en Little Ongava Camp van Wilderness Safaris, een privépark aan de rand van Etosha. Wie er logeert moet US $ 1000,- per persoon per nacht aftikken. Wij gingen erheen omdat een van de serveersters daar een oude bekende van me is. Kwestie van even dag zeggen. Maar interessant te zien hoe zo’n dure lodge eruit ziet en hoe de dingen daar gaan. (Op facebook hebben jullie de foto’s met Suoma en Tinah wellicht voorbij zien komen.)

24x7
De eerste campsite in Etosha, Okaukuejo, is prut: harde stoffige grond, geen grasspriet te bekennen. Waarom kamperen we er dan? Om het fantastische waterhole waar 24 x 7 dieren komen drinken. Een echte aanrader.

Achteruit rijden veroorzaakt zoals bekend te meeste blikschade. En het uitzicht naar achteren in een cruiser is belabberd. De waterkraan op de campsite stond precies dáár waar je de bocht naar achteren wel móét nemen om de neus nog in de goede richting te krijgen op weg naar buiten. Dus: een afgerukte kraan en een uit de grond getrokken waterleiding. (Ik kwam van rechts!) Best spectaculair achteraf. Het water spoot dat het een lust had in dit droge gebied. Ook een schorpioen zocht een veilig heenkomen. Óp naar de receptie om het malheur te melden, maar niemand die zich er druk om maakte, ook de technical staff niet; het leek wel een dagelijkse routine.


De rit door Etosha was aardig. Geen roofdieren, daarvoor was het te laat op de dag, dus te heet. Op Namutoni campsite kozen we voor een relaxte namiddag. Helaas hebben ze er de mooie houten loopbruggen vervangen door een ordinair tegelpad. Nu is het een campsite als alle andere. Ik snap dat het onderhoud van die plankieren een forse kostenpost was, maar toch. Erger is dat ze het restaurant en de winkel uit het oude Duitse fort hebben verplaatst dat ontzield is achtergebleven.


DOORSLAAND SUCCES
De game drive de volgende achtend was een doorslaand succes. Bij Chudop borehole ineens pakweg vijftien hyena’s, en even verderop drie mannetjesleeuwen. Ze poseerden gewillig. Jackals zwierven op eerbiedige afstand eromheen. Dóór naar de zogeheten Dik-Dik drive, een kort parcours door de bush, omzoomd door olifantendrollen. Je ziet er altijd giraffes en dik-diks: de kleinste gazellesoort. Naast ons verschalkte een jackal een vogel; paniek in de vogelkolonie.

Een nieuw gebied voor ons was Ovamboland ten Noorden van Etosha. Géén aanrader; saaie lange asfaltwegen. Het museum bij Ondangwa verhaalde slechts over de goede daden van Finse missionarissen. De deugden van religies kénnen we. Dus dóór richting Kavango- en Caprivi Region. Één bocht elke tweehonderd kilometer. Heet, veertig graden. De ogen vielen zowat dicht achter het stuur. De campsite Omauni vonden we alleen doordat we een GPS kaart hadden van Tracks4Africa; langs de weg stond helemaal niets aangegeven. Het bleek een zandvlakte met maar één schaduwplek. Een slechte weg van acht kilometer er naartoe. Geen warm water, de wc was vergeven van de muggen en de spoeling moest met de hand worden gestopt. Ik heb een lijstje ‘verbeterpunten’ achtergelaten bij de plaatselijke opbouwwerker.
’s Ochtends kon ik niet vooruitrijdend de campsite verlaten, dus ging achteruitrijdend een houten bankje aan gort. Je ziet achteruit niks in die kloten cruiser. Ik was rechtdoorgaand verkeer!

THE SHIT HITS THE FAN
Saaie rit naar Rundu en Divundu. Maar de aankomst op het dek boven de rivier bij Nunda Safari & Lodge maakte veel goed. Een koel pilsje aan de Kavango River. En eindelijk een douche na drie dagen zónder. En eindelijk eens scheren. Het ruisen van Popa Falls. Een krokodil in het riet bij de tent. Hippo’s knorrend aan de overkant. En een dooie rat in de wc-pot.
Geen gelukkiger leven dan dat van een hippo. De hele dag gewichtloos in het water deinen, een hapje gras, je mannetje of vrouwtje ’s avonds. Even heel hard knorren tegen wie te dicht in je buurt komt en de indringer kiest geheid het hazenpad. Ventilatorpoepen is het geliefde tijdverdrijf. Als een hippo zijn behoefte doet draait zijn staart rond als een ventitator – the shit hits the fan - zodat de bewijzen van zijn of haar aanwezigheid over een zo groot mogelijk terrein worden verspreid. Bijzonder.