Met een baby-roze muis werkt de pc wel weer

Marijke mailde jullie dat mijn netbook kapot is. Klopt, de cursor doet niets meer op het touchpad. (Touchpads, altijd gezeik mee. Werken nooit zoals het hoort.) Maar vandaag in Battambang kocht ik een losse muis, en daar doet ie het wel op! Dus nu krijg je een paar opgespaarde verhalen. Nou nog zorgen dat ik niets vergeet.
Ik laat in tegenwoordige tijd staan, wat zo staat.


Phnom Penh 04-03
Lachen! Vanavond sms-t Marthe mij dat ze voor haar referaat eigenlijk een boek nodig heeft over…. Pot Pot! WTF, had ze dat niet eerder kunnen melden! Nou wàs ik blij dat ik op een nette manier van dat boek af was, en nou is dat juist wat ze nodig heeft. Ook nog een half psychologische biografie, dus dat was helemaal in de roos. Teruglopend van restaurant FCC (aanrader voor wie ooit….) zag ik een boekstalletje, mèt het bewuste boek. ‘How much, madam?’ Vraagprijs: vier dollar! Terwijl ik er gisteren klakkeloos zeven voor heb neergeteld èn het boek nog heb teruggegeven ook. Ik vond het al zo knap van dat vrouwtje dat ze wat dééd voor haar geld. Geen wonder dat ze zo tevreden keek. Ze is in ieder geval niet gehandicapt van boven! Hebben we niet van Mario Puzzo geleerd: ‘Never take the first bid.’ Foutje gisteren, èn foutje vandaag. Dat boek kost dus pakweg twee dollar. Betaald in totaal elf dollar. En ik moet het nog zien mee te krijgen.
Maar het verhaal is nog niet afgelopen. Vlak voor mijn hotel zie ik haar van die rolstoel. En zij ziet mij, MET boek in de hand! Die snapt er werkelijk niets meer van. Rare jongens, die Hollanders.
Enneh juffrouw M. Höppener; nou máák je wel wat van dat referaat!

Ik heb me vandaag laten gaan. Ik ben een beetje een messenfreak. Altijd een goed mes op zak. A good knife is a mans’s buddy. En wat ik ermee doe? Een appeltje schillen. (Nee, niet met iemand.) Aanvankelijk kocht ik er vanochtend een met een heft van buffalo bone. Bij Fransen; die hebben toch een messencultuur, getuige Laguyole. Maar het bleef knagen, ik wou de top: een heft van pijlstaartroggenhuid. Nou ben ik errug omzichtig met consumeren uit zee – bij gelegenheid wil ik wel eens uitleggen waarom – maar honderd procent consequent zijn hoeft nou ook weer niet. Dus vanavond het buffalo bone geruild (en bijbetaald) voor een exemplaar met een ‘pijlstaartroggenvellenhandvat’. (Leg dat maar eens op drie maal woordwaarde.) Fantastisch mes, en het voelt toch een beetje als wraak voor die steek in mijn voet door een pijlstaartrog twee jaar geleden in Ream National Park. Anderhalf jaar lang een litteken. Ik mocht lijden dat het dezelfde was.
Hoe duur het mes is, durf ik hier niet te zeggen. Kom het bezichtigen!


Pursat 05-03

PP – Pursat. Heet, vooral na 14.00 uur niet uit te houden, maar toen was ik al bijna ‘over’.
Afstand 195 km; asfalt. Bij het uitrijden van PP staat een bord met 189 km, maar dan heb je er al een paar kilometer opzitten. Waarom zover? Pursat zelf kwam niet dichterbij. Dit is de laatste grote ruk, hierna is het beschaafder.
Drank: zes liter water, twee kokosnoten, twee blikjes cola. (Kokosnoot heet hier ‘Boeng’. Laat je associatie vooral de vrije loop. Het dorp Boeng Khnar mag zich niet gelukkig prijzen qua naamgeving.)
Landschap: monotoon.
Wind tegen voor driekwart van de afstand.
Zwakste schakel: zadelpijn. Dat ondergraaft de motivatie.
Grootste gevaar: bussen die je inhalen als ze zelf een tegenligger hebben.

Over de rit valt niets bijzonders te melden. Ik doe toch een poging het interessant voor je te maken.

Dit is de droge tijd; de waterpoelen drogen op en zijn erg vervuild. Sommige stinken vreselijk. Zoals die ene waar een stel buffalo’s in lag. Naarmate het water verdampt liggen ze in een steeds grotere concentratie van hun eigen drek.

Doorlopend huwelijken onderweg; in sommige dorpen zelfs drie tegelijk. Dat gaat gepaard met veel kabaal en muziek. Heel goede muziek soms, zoals naast mijn hotel. Ze hielden gelukkig op tijd op.
Stel je voor, pakweg honderd gasten en àllemaal geven ze een fruitmand. Velen komen zelfs met twee aanzetten. Waar moet dat gelukkige bruidspaar dat laten? Bij 37 graden?

Slecht hotel in Pursat. Alleen heet water, geen handdoek. Ik ging naar de receptie om een handdoek te scoren maar niemand sprak Engels. Dus maakte ik afdroogbewegingen. Maar even later kwam het vrouwtje met een spuitbus tegen ongedierte aanzetten; ze dachten dat ik jeuk had en de kamer vol zat met muggen of torren. (Muggen waren er inderdaad.) Tot ik op een andere kamer een handdoek aanwees…. Aha!

Misschien herinner je je dat ik in Pramoy sprak met Khoy Di, een geboortehygiënespecialist. Gisteren zocht ik hem thuis op, zoals ik hem had beloofd. Hij is arts en werkt aan preventie. Een vrouw, twee kinderen op school, allebei een motortje en ook een Toyota Camry op de oprit. Tien jaar voor gespaard. Ik kreeg er heel gastvrij wat te eten (dat wilde er wel in na die rit.) Vandaag en morgen heeft hij ZES (!) bruiloften waar hij naartoe moet.
In de Pol Pot tijd was ook hij gedeporteerd. Je moet je voorstellen dat iedereen uit de stad op tractors met aanhangwagen tientallen kilometers verder op het akkerland werd gedumpt. Geen huis, niks. Daar sta je op de akker. Je begint met primitief onderdak te improviseren. In het begin gaven ze nog rijst, maar in de natte tijd kwam er niets meer. De mensen zijn gewoon verhongerd. En hoe moet een boekhouder of arts ineens verstand hebben van het boerenbedrijf? Khoy Di heeft als arts vreselijk geluk gehad dat ie het heeft overleefd, want intellectuelen, daar had Pol Pot een broertje dood aan. Die gingen het eerste voor de bijl. Echt een socialist in hart en nieren die Pol Pot.
BTW: Marthe je hebt - als je wilt - een contact voor je referaat.


Battambang 06-03
Vandaag een kortere rit; 110 kilometer inclusief rondkruisend zoeken naar dat ene hotel van twee jaar geleden.
Ik heb twee keer achter een langzaam rijdende vrachtwagen gestayerd. De snelheid varieerde van 33 tot 45 km/uur. Dat schoot lekker op. Voor het landschap hoef je hier niet te fietsen, namelijk. Saai en monotoon. Voordurend onafzienbare stukken weg van 30 kilometer zonder een enkele bocht. Geestdodend.
De koffiebar naast het hotel was dicht. Hij wordt gerund door iets 'godsdienstigs'. Maar er is een bijzonder goed alternatief: Cafe Eden langs de rivier. Uitstekende capucci! Sowieso is er meer leven in de brouwerij dan toen; wat meer restaurants en bars en de markt draait als nooit tevoren. Battambang pikt een graantje mee van de populariteit van Siem Reap (met het Ankor Wat complex.)


Morgen gaan we naar …….. Pailin! Een oude bekende. De dag erna de grens over met Thailand. Dan maar eens eens nadenken wat ik doe, de bus naar Koh Chang of naar de bezichtiging van de ‘kermis’ in Pattaya of toch de hele tijd Bangkok.
De afspraak met de kaartenmakers in Bangkok is al gemaakt.

Allen gegroet, de pc doet het weer. Je hoort nog.
Groet,
Frank