Welwitchia en Spitskoppe

02/10

Zojuist ben ik teruggekomen van ‘Welwitchia Drive’ en het ‘Moonlandscape’. (de foto’s staan al op de blog.) Daarnaast kon ik het ontdekkingsreizigertje spelen niet laten en ben ik nog verder Oostwaarts 'geventured' tot het ook mij wat te gek werd. Toch weer 250 km onder de wielen. De kar doet wat ie moet doen, maar de las in de ophanging van de linkerbeplating is op het wasbord weer gebroken. Tegen wasbord is niets bestand. Dus weer gepiep en geknars en gekrrr - krrr-piiieeppiep – tjiep-tjiep. Ik moet ermee leven of er € 800,- voor over hebben.

Voor de kaartenmakers van http://tracks4africa.co.za is deze trip leuk. Deze wegen stonden nog niet op hun kaart.
Nu we toch digitaal bezig zijn, voor de liefhebbers hier een website van sportgek Zuid Afrika. Alle (ALLE!) uitslagen van alle (ALLE!) sporten van alle (ALLE!) wedstrijden: www.supersport.co.za.


Nu zit ik (alleen om jullie te plezieren natuurlijk) bij de wifi van Hotel Hansa die veel sneller is dan die van Amanpuri Lodge waar ik verblijf. Het pilsje is een noodzakelijk kwaad, dat begrijp je. Om jullie te dienen, voor de wifi, verder niks.
Aan een tafeltje naast me zit een man die sprekend lijkt op Q van James Bond. Zijn dames van middelbare leeftijd en duidelijk fans van het Reinheitsgebot zitten als echte Duitsen gewoon aan het bier.
Wil je MOOI zitten in Swakop, dan moet je naar Hansa Hotel met kamers aan de binnentuin. Ik zal de prijzen vragen. (Oeff: € 185,- voor een double. € 125,- voor een single.)

Dan nu nog even eentje voor de categorie ‘Hoe is het mo-ge-lijk!’: Ik zag hier een busje rondrijden met op de zijkant: ‘Crist Embassy’. Het moet niet gekker worden.

Morgen Spitskoppe. Dan naar Windhoek om Marijke op te pikken.
Maar nu nog kijken of ik dit op het www kan mikken voor ik in Windhoek kom. De wifi van Amanpuri Lodge is weer waardeloos, wat vreemd is want een paar dagen geleden was het nog uitstekend. Misschien moet Craig het ding een keer resetten. Vreemd genoeg is het signaal sterk genoeg, maar het aantal bytes dat doorkomt is zoiets als een druppelende kraan terwijl je je tanden wil poetsen. Nep-wifi vergelijkbaar met neptieten. ‘Windows cannot resolve your wireless access problems.’ Nou dat weten we dan. Ik stuur dit ongekuist weg zodra ik èchte tieten tref. Misschien wordt dat wel wachten tot ik Marijke heb afgehaald van het vliegveld.

04/10

Volgens plan heb ik gekampeerd bij Spitskoppe. Wat een prachtige plek toch. En nog gratis ook, het dametje dat de entreegelden hief vorige keer had haar post verlaten. Tja, dan kan ik er ook niks aan doen. Die avond mijn eerste zelfstandige Afrikaanse braai. Op het menu: gemsquash, brood en sirloin steak; alles van de grill. Wijntje. Het vuur heb ik gestart met zo’n Bear Grills vonkenmaker (maar wel op aanmaakblokjes.)
Tegen vijf uur ’s avonds, na de hitte van de dag, ineens overal kleine diertjes: hagedissen, muizen en massa’s vogels waaronder een Red Eyed Bul Bul: absoluut een persoonlijkheid. Hij moet verwant zijn aan de merel, maar heeft nóg fellere ogen. In de ochtend word je gewekt door een vogelconcert.

De conclusies na dit proefkamp:
1) ‘Babalas’ (=kater). Zo druk doende met je daktent, vuur, uitrusting organiseren, en je privé-braai gaande houden, zuip je ongemerkt een glas wijn teveel uit het pak Drosty Hof.
2) Koud ’s nachts! Ik heb er een slaapzakje bij moeten doen. Het matrasje in de daktent is ook een beetje hard. En ik mis een hoofdkussen.
3) Organisatie van je bedoeninkje is doorslaggevend. Daar valt nog wel wat te verbeteren.
4) De daktent is ok, maar het is toch een heel gedoe om hem ’s ochtends weer in te pakken. Dat valt wat tegen. Dan is mijn opgooitentje veel sneller. En de steunpalen onder het overstekende deel zijn geknakt. Daar moet iets aan gebeuren.
5) Met de versnellingsbak gaat ’t van kwaad tot erger. In de stad wil hij soms in geen enkele versnelling. Daar sta je dan midden op de weg. Maar gisteren en vandaag op de langere afstanden doet ie gewoon wat ie moet doen. De garage moet ermee aan de slag na deze trip. Leuker kan ik het niet voor ze maken. Ook niet makkelijker.

Omdat ik naar Windhoek moet om Marijke op te halen was de weg die Hans een paar blogs eerder in zijn comment adviseerde een goed alternatief voor de saaie Trans Kalahari Highway. Dus reed ik vandaag van Spitskoppe via Usakos en Karibib naar de bewuste weg. Inderdaad mooi, Hans.
Onderweg nam ik vier Bushmen dames meer die naar Usakos liftten. Lachen! Wat een gedoe om de gordels om te doen. Ik moest bij iedereen helpen, ook bij die hele dikke. Haar zachte wallen gingen in ieder geval makkelijk opzij als ik achter haar naar de gordel moest graaien. En een ge !klik, !tok, !pong, !pak, !tsik, !kok !smak. Bushmen hebben pakweg dertig verschillende klikgeluiden in hun spraak. Alsof je kauwgum de mond in zuigend laat knallen. Geweldig.
In Usakos begon een van hen over geld. Dat woord kennen ze in het Engels, ‘money’. Ik neem niet aan dat ze wilde betalen voor de rit, dus wou ze geld hèbben bovenop de lift. Kijk, dat is die schaamteloosheid van veel Afrikanen die me tegen de borst stuit. Ontwikkelingswerkers hoor je nooit over die mentaliteit want …..’ze zijn toch arm, en jij bent rijk’. Sorry, in alle culturen heb je een ‘harde kern’ van gemeenschappelijke waarden, en dit gaat over de grens. Suffe ‘do-good-ers’. Net door dit te vergoeilijken blíjven ze arm. Een schop onder de kont is in sommige gevallen de beste ontwikkelingshulp.

Dan Hans zijn weg. Wijds, echt Afrikaans met ’koppies’ uitstekend boven de vlakte. Vlak na het oversteken van de Swakop River ligt ‘Tsaobis Leopard Nature Park’ en daar zit ik nu in een self catering bungalowtje voor de prijs van € 10,-. Dadelijk komt een zwarte boy die mijn ‘donkey’ – heet water voorziening voor de douche – aansteekt. En die hout brengt voor de braai vanavond. Voor je eten, drank en je handdoek moet je zelf zorgen. Als je hier gaat wandelen moet je dat liefst bij de receptie laten weten, en ook je geschatte tijd dat je terug bent. Er zitten inderdaad leopards in de buurt.
Nu ik op de kaart kijk blijk ik niet eens zover weg te zitten van Wüstenquell Farm aan die track waarover ik na de Welwitchia en het Moonlandscape verder naar het Oosten ben gereden. Hemelsbreed dertig à veertig kilometer, wat hier niets voorstelt.

Een beetje een raar park dit Tsoabis. Vroeger hielden ze hier luipaarden, deels in kooien. Nu lopen ze allemaal los in het wild (beter toch!) nadat regeringsambtenaren de grond hebben kunnen kopen (commentaar overbodig; dit is Afrika) en er een toeristisch centrum van gaan maken. Dan moet dit bungalowtje € 70,- per persoon per nacht gaan opbrengen. Kamperen gaat € 20,- kosten. Ik ben hier terwijl het eigenlijk nog niet open is, vandaar de prijs. Voor die tien Euri ga ik niet opnieuw heel mijn kraam uitpakken en morgenochtend weer verstouwen.
De weg ernaartoe is echt 4x4. Een paar dagen geleden is een Volkswagenbusje halverwege blijven steken. Terwijl die toch ‘clearance’ hebben, ruimte van onderen. Die busjes komen overal door. Bijna dan. Ik moet wel mijn banden aflaten voor ik morgen terug ga om lekken te voorkomen. Ze zijn nu te hard, dan prikt een rots er zo doorheen. De band moet zich wat om de stenen kunnen vouwen.
Jammer van die sterke wind vanmiddag. Mijn hoesje van de stoel moest ik gaan zoeken in de bush. En mijn ogen tranen voortdurend door het fijnstof dat erin zit. Ja, jullie dachten dat dat iets was voor het verdorven West Europa, maar niks ervan, hier is het de natuur zelve.
Het zwarte stel dat het onderhoud hier doet bood ik een glaasje wijn aan bij de braai. Pas toen zij zat merkte ik dat ze al een heel eind zwanger was. Desgevraagd bleek ze al een kind te hebben: van vijf maanden. Hoe ze dát heeft klaargespeeld!?

05/10

Ook het laatste stuk van de weg naar Bosua Pass is erg mooi. En de pas van West naar Oost is nog mooier dan andersom. Jammer, de accu van de camera was leeg.
Een lekke band verder zit ik nu in Windhoek. Hij was helemaal aan flarden gereden. Dat kost een nieuwe. Een vriendelijke blanke Namibische boer stopte en kwam helpen. ‘Are you travelling all alone?’
In Windhoek maar weer naar de garage.
Ik kampeer nu bij de Cardboard Box, een soort backpacker camping. Maar niks mis mee, vriendelijke mensen, lekkere douche. En de wifi waar ik nu gebruik van maak komt van Roof of Africa waar ik morgen heb gereserveerd. Maar ik pik er nu alvast koffie en wifi mee en de vuile was ben ik ook kwijt.



Groet,
Frank