Ontdekkingsreizigertje spelen
Door: Frank
Blijf op de hoogte en volg Frank
17 Augustus 2013 | Namibië, Windhoek
Vanuit Maun, Botswana beschrijf ik de afgelopen dagen. Dus ik houd het kort waar mogelijk.
Foto's komen iets later, misschien vandaag nog. Er is in Maun een bar met beter internet.
08/08 en 09/08 Windhoek > Roy’s Camp
Afstanden afleggen was het devies. Maar helaas, bij vertrek uit Windhoek toch wat vertraging. Een slangenklem van het koelsysteem was dolgedraaid en lekte wat koelvloeistof. Dat moest eerst in orde vóór we de bush in konden. Omdat je die dingen eerst ergens in een winkel moet halen en dan monteren, waren we toch twee uur kwijt.
Koffie bij de Spar in Okahandja, boodschappen in Grootfontein, kamperen op Roy’s Camp. Leuk aangekleed, goed dineren, kamperen op gras. En zelf even de remschoen links-achter weer wat vaster zetten. En ook de bodemplaat vastzetten die ik er voor die slangenklemmen af had moeten halen.
10/08 Roy’s Camp > Difundu
Opnieuw afstanden afleggen. Maar ter ere van mijn verjaardag een omweggetje maken door Mangetti National Park. Aanvankelijk dachten we: dit is niks, dit park. Maar gaandeweg begonnen we het te waarderen. Het is ‘in opbouw’. Nu kun je er nog gratis in, en er is geen enkele voorziening. Je moet voor jezelf zorgen. Maar is dat niet precies wat we in een wildpark zoeken? De gelijkenis met ‘mijn eigen’ Mabuasehube Game Reserve in Kgalagadi, Botswana begon ons meer en meer op te vallen. Echte 4x4 tracks van diep zand. Vooral de grijs-wit gekleurde stukken waren erg zacht. Slingerende tracks. Leuk.
NACHTCAMERA’S
We zagen weinig dieren, maar het was het ook niet de tijd van de dag daarvoor. Bij een van de boreholes troffen we Florian (van een private company) en Matthias, de game ranger. Ze waren bezig met nachtcamera’s die worden getriggerd door bewegingsmelders. Het leuke aan dit park: er zit àlles, behalve leeuwen. De omringende dorpen bij het kleine park hebben bezwaar daartegen. Leeuwen graven onder het hek door. (Wie in Afrika nog leeuwen wil zien…. NU gaan!) Maar verder dus alles, waaronder de zeldzame wild dog – daar kan ik enthousiast van worden - en een beest dat bijna is uitgeroeid en dat ik wegens stroperij hier niet nader zal aanduiden. Grote leopards ook.
De cartografie van het park is nog erg incompleet. Ik heb deze keer maar een schijntje kunnen bijdragen.
Je kunt er nu nog vrij kamperen, ook dat schuift het park nog wat hoger op mijn prioriteitenlijstje voor de nabije toekomst.
Vervolgens een slaapverwekkende weg aan het begin van de Caprivi Strip. Mijn ogen vielen een keer zowat dicht. Levensgevaarlijk.
De markt in Rundu viel tegen.
‘BOEREWORS’
We kampeerden in Difundu waar de Okavango River de bocht naar het Zuiden neemt, naar Botswana. Cameron, de eigenaar van Nunda Safari & Lodge was een perfecte gastheer voor een perfecte kampeerplaats aan de oever van de rivier. Alleen wat stoffig. Het uitzicht was geweldig. ’s Nachts hippo’s (nijlpaarden) vlakbij de tent. Het verhoogde terras bij de bar deed me denken aan Sera Cafema (zie blog: ‘De Namib’.) Alleen kost dat daar € 1000,- per persoon per dag. Mijn dochters móéten een keer mee naar Nunda.
’s Avonds een perfecte braai met ‘boerewors’ als verjaardagsdiner. Plus natuurlijk een goede fles wijn. Laat dat maar aan Jel over.
11/08
We startten de dag met een wandeling aan de overkant naar Popa Falls. Eigenlijk geen waterval maar een serie ‘rapids’. Kinderen uit het dorp verzamelden er een vrucht van de ‘Jackal Fruit’ die lijkt op een kleine pruim. Hij groeit in het wild en draagt nu vrucht. In de boom is het een oorverdovend kabaal van vogels die zich eraan te goed doen.
’s Middags boodschappen en tanken in Difundu, vervolgens door naar Mahango Park op de grens met Botswana. Héééél veel olifanten! Op gegeven moment stond er een kudde van meer dan dertig. Verder álles behalve leeuwen. De dorpelingen in de omringende settlements….. enzovoort.
Terug naar Nunda: pilsje, braai.
12/08
Van Nunda naar Guma Lagoon Camp in Botswana, via Tsodilo Hills, de enige ‘bergen’ in Botswana. Omdat ze zo onverklaarbaar oprijzen uit het vlakke Kalaharizand is het een heilige plaats voor de bushmen. ‘The Mountain of the Gods’. Maar toch niet echt bijzonder, vonden we. En het entreegeld (€ 18,- p.p.) plus de verplichte gids (€ 13,-) niet waard. Leuke busmen rotstekeningen (gemaakt met bloed, vermengd met verpulverde stuisvogel-eierschalen), maar de tekeningen op de Brandberg in Namibië zijn leuker. Vooral ook door de wandeling ernaartoe en de mooie campsites bij de lodge aldaar. Dit hier is een onbeholpen en stoffige bende. Op de campsite wil je nog niet begraven liggen.
MUITERIJ
Dan Guma Lagoon. Op hun website staat dat ze alleen toegankelijk zijn voor 4x4’s. En ook dat ze je wel willen komen ophalen in Etsha 13, een dorp op zo’n tien kilometer afstand. Dat is beslist een zinnige waarschuwing. We kwamen bijna vast te zitten, zo diep was het zand. Er waren bovendien scherpe bochten waar de voorwielen extra weerstand krijgen. Hi-4x4 in de eerste versnelling haalde het maar net. De wielen ploegden door het losse zand als een mixer door lobbige slagroom. (Overigens: op de terugweg een paar dagen later liet ik nóg eens een halve bar lucht uit de banden, en toen ging het als een fluitje van een cent. Het filmpje daarvan komt nog over een maand of wat op dit blog.)
In Guma gingen we meteen aan de slag met de voorbereidingen van een driedaagse tocht door de Okavango Delta per ‘mokoro’, een met een lange stok voortgeduwde boot. Punteren dus. Door de ondieptes en smalle doorgangen waar je een weg door het riet moet kappen, kun je hier geen riemen of motor gebruiken. De kanaaltjes zijn soms smaller dan de boot zelf. (De Okavango heb ik aan het begin van dit blog beschreven.)
Tegenvaller 1. Guma Lagoon was veel onpersoonlijker van Nunda, waar Cameron een persoonlijk tintje aan alles verleende. In Guma werd alles wel geregeld, maar je liep er als een anonieme bezoeker rond. Goed was de permanente beschikbaarheid van gratis koffie en thee.
Tegenvaller 2. Rond Guma loopt godverdomme vee! Dit hier hoort het rijk van hippo’s, antilopen en otters te zijn.
Tegenvaller 3. Muiterij. Het personeel wilde op de dag dat wij voor drie dagen de Okavango in zouden trekken een salarisverhoging van 100%. Met ingang van vandaag! Dat soort onderhandelingen zijn niet in een uurtje opgelost. De eigenaar moest dus noodtroepen inschakelen om ons de delta in te krijgen. Dat leverde een vertraging op van drie uur, want die troepen moesten eerst nog van Etsha 13 naar het kamp komen.
BATMAN
Tegenvaller 4. De Okavango staat nu relatief hoog. We leerden dat de antilopen – en met hen de predatoren - als het water begint te stijgen, zich verplaatsen naar drogere delen in het Oosten. Wij zaten in het Westen van de delta. Dus geen leeuwen, hyena’s, leopards of wild dogs deze keer. Waterwild blijft wél hier. Hippo’s, crocks, en de sitatunga een antilope die onder water kan lopen. En olifanten. Veel vogels ook.
’s Nachts banen olifanten en hippo’s kanalen door het papyrus- en rietmoeras, die we overdag met de mokoro volgden. Soms liep de kiel met een kobbelend of schurend geluid over de bedden van riet en waterplanten. Hippo’s zagen we slechts een enkele keer op het droge. In het water zag je soms hun batmanoortjes boven de oppervlakte uitsteken.
Wat een overdaad aan leven.
Bij windstilte kreeg je een wateroppervlakte zo glad als een spiegel. Kristalhelder water dat je zo kunt drinken. Je hoeft niet te snorkelen om de bodem te kunnen bekijken. Alle verontreiniging is gefilterd- en als voedsel opgenomen door de weelderige plantengroei. En dan de oneindigheid. Dit gaat zo tweehonderd kilometer lang door. Eindelijk een plek waar de wetten van de mens niet gelden. Het volstrekt geluidloze voortglijden van de boot tussen de waterlelies over het stille water, slechts het trage plonzen van de stok van de pooler onderbrak de stilte. Wel vaak langdurig gebabbel in het Setswana door de poolers Jannaro en Keny die hier de weg kennen. Ze mochten van mij wat vaker hun bek houden.
CHERCHEZ LA FEMME
De typische geluiden van Afrika: het poeh-poeh-poeh-poeh-poehpoehpoeh van de Copper Tailed Coucal. Het verontwaardigde whééééé! van de Grey Lorie.
Zo maakten we drie dagen lang trips naar verschillende eilandjes die we verkenden. Overal olifanten- en hipposporen. Een keer van een krokodil. Ik zal bij goed wifi een foto plaatsen van een hippostier die onder de littekens zit van gevechten met een andere stier. Ze vechten vaak tot de dood erop volgt. Waar gaat ’t altijd om? Cherchez la femme.
Vanaf een termietenheuvel bespiedden we een jonge olifantenstier. Toen bleek plotseling dat er achter ons een tweede veel grotere stier door de bosjes kwam aanzetten, dus we stonden tussen twee enorme beesten, beiden op pakweg dertig meter afstand. ‘Yes, this is dangerous’, fluisterde Keny desgevraagd. Ik vergat helemaal dat ik pepperspray bij me had. Te voet ervaar je zo’n beest echt anders dan in een auto. Er is in het gezelschap niemand met een geweer. En wat is zo’n beest groot! Plotseling klapte Jannaro een paar keer in de handen, en de olifanten kozen het hazenpad. Jammer, en tegelijk een opluchting.
KOUD PILSJE
De laatste dag deden we een trip naar een eiland dat de poolers een jaar geleden voor het laatst hadden bezocht. Het was volledig dichtgegroeid en we moesten dwars door de rietvelden. Het was tussentijds niet door hippo’s opengehouden. De poolers moesten hard duwen en wie voorin de boot zat moest hem aan rietstengels voortsleuren. En het tegelijk breken om een weg te banen. Snijwondjes in de vingers. Het bereiken van het beoogde eilandje voelde als een collectieve prestatie. De terugtocht was iets makkelijker door het werk op de heenweg. (Filmpje volgt over een maand of anderhalf. Op de heenweg geen tijd voor filmpjes.)
Terug op Guma Lagoon Camp de eerste warme douche na drie dagen ongewassen ontdekkingsreizigertje spelen. Heerlijk. Dat gold ook voor het koude pilsje.
Ook belangrijk: alle accu’s weer eens opladen.
Vervolgens naar Maun: de ‘hoofdstad’ van de Okavango.
Dat bewaren we voor het volgende blog.
Groet,
Frank, Marijke, Jel.
-
17 Augustus 2013 - 18:15
Rianne:
BLIJF SCHRIJVEN!! En genieten van jullie reis natuurlijk! -
17 Augustus 2013 - 18:16
Rianne:
O en natuurlijk nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag! -
17 Augustus 2013 - 18:52
Franz-Josef:
Es ist immer wieder spannend zu lesen, was ihr alles erlebt habt. Geniesst das Leben und die herrliche Landschaft mit den dort lebenden Bewohnern, der Fauna und der Flora.
Noch schöne Tage und kommt heil wieder zurück!
-
17 Augustus 2013 - 19:57
Bert Van Nieuwenhuizen:
Malome Frank,
Ik ben weer bijgelezen over je/jullie trip. Mooi avontuur! Denk gelijk weer met veel weemoed terug aan de tochten in Botswana (tijdperk <1000km asfalt) met zelf gemaakte route beschrijvingen ipv GPS.
Misschien moeten we met de kerst (ko go masimong a Maria?) maar eens wat moois plannen voor volgend jaar, of is je reisplanner al volgeboekt voor 2014?
Tsamayang sentle gape goroga sentle (ka letsatsi ;-) -
18 Augustus 2013 - 16:51
Toos:
hoi frank marijke en jel,
Wat een prachtig verhaal over julllie bijzondere avonturen en een mooie beschrijving van een reis door afrika ondanks de teleurstellingen. die horen er blijkbaar bij.
Nog gefeliciteerd met je verjaardag, ik heb de mijne gevierd in noord friesland, das andere koek.
tot ziens
toos -
18 Augustus 2013 - 22:59
Willlem:
Frank, genieten deze verhalen. je talenten blijven zichtbaar. Berna en ik nu in Spanje. hartelijke groeten van mijn moeder.
willem
-
19 Augustus 2013 - 09:37
Martin:
wat een leven! wel van genieten, hé -
19 Augustus 2013 - 22:19
Angèle:
De Okavango is kennelijk nog niet veranderd sinds 86. Wat een opluchting.
ik kijk uit naar het vervolgverhaal.
Veel plezier met zn 3jen.Marijke hoe lang nog?
daaag,angèle -
22 Augustus 2013 - 21:36
Josette:
zie reactie bij je vorige twee blogs.
groet,
josette -
23 Augustus 2013 - 21:05
Thil:
Prachtige plaatjes Frank! Liefs voor jullie allen en voor Marijke alvast een goede thuisreis komende week.
Thil -
23 Augustus 2013 - 21:11
Frank Höppener:
Hoi allen,
Dank voor de bemoedigende feedback.
Internet is armoei hier, dus ik zal niet op iedereen individueel ingaan.
Josette: gastdocent spelen: prima. wel samen even het onderwerp afbakenen. Doen we bij een goed glas Shiraz. (Drinken we hier dagelijks.)
Martin: dit id géén ontwikkelingshulp maar een investering in een individu. Ontwikkelingshulp heeft vooral ten doel zichzelf in stand te houden. (Al zijn er uitzonderingen, Nietwaar Bert?!) Ik beweer al jaren: investeer in vrouwen in de steden, en vooral in onderwijs (dat komt in dit geval ook nog.) Dan denken ze aan iets anders dan aan kinderen krijgen. Hier gaat het eigenlijk gewoon om een obstakel tot geluk opruimen van iemand die ik mag, gewoon omdat dat in mijn vermogen ligt.
Tekst van het volgende blog komt, want de aantekeningen heb ik al gemaakt. Vraag me alleen niet wanneer.
Groet,
Frank
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
