Must do's

Woe 07/05/’14 Swakopmund
Eigenlijk zit ik hier wat te lang, zoals ik over een paar dagen ook wat te lang zal zitten in Windhoek. Komt allemaal doordat ik steeds mijn plannen moest omgooien, nu vooral door de ‘gastvrijheid’ van Etosha. En het consulaat in Windhoek is alleen op maandag en donderdag open, dus dan moet ik er zijn voor mijn paspoort. De paar dagen die resten tot mijn vertrek daar kun je geen trip meer in organiseren bij de afstanden hier te lande. Dus moet Windhoek het amusement maar bieden.
Meteen maar mijn nieuwe zonnebril opgehaald in Swakopmund. Vanaf dat moment had ik geen schele hoofdpijn meer van het felle licht. Hij voorkomt ook slaapaanvallen onderweg.
Met Craig ’s avonds naar de pizzatent.

Do 08/05.
Bezoekje aan het ‘Moonlandscape’ en de ‘Welwitschia Plains’. De Welwitschia is een soort oerplant die endemisch is voor Namibië. Er staat er hier een van 1500 jaar oud. Ze heeft eigenlijk maar twee bladeren maar die vertakken zich zodat het er meerdere lijken. Het is een kruidje-roer-me-niet, haar wortels liggen aan de oppervlakte van het zand buiten de plant zelf. Daar vangt zij ‘s ochtends vocht mee op van de gebruikelijke mist in deze streken. Als je tot bij de plant loopt beschadig je die dus.
Haast alle endemische levensvormen hier leven van de ochtendmist. Het regent zelden.



OP Z’N KOP
Er leeft ondermeer een kever die ’s ochtends op de top van een zandduin op zijn kop gaat staan waardoor de wind mistdruppels tegen zijn wasachtige dekschilden blaast, die vervolgens omlaag lopen tot zich bij zijn mond een druppel vormt. Het beestje kan veertig procent van zijn lichaamsgewicht als vocht opslaan. Elk voordeel heb z’n nadeel: zo is hij wel een begeerde prooi voor vogels.
Het Moonlandscape is gevormd door Swakop River en vanuit Swakopmund befietsbaar. Vanuit de Goanikontes Oasis die er middenin ligt, is de Welwitschia Plain befietsbaar. Er begint zich een meerdaage fietsexercitie af te tekenen.


Vrij 09/05
De dag van Tommy’s Living Desert Tour. Voor wie het ooit boekt: stá erop met Tommy himself op pad te gaan, niet alleen met zijn assistent. Blootsvoets, met bruine benen in het rulle zand. Gebruinde kop met ondeugende glinsterende pretoogjes. Een natuurtalent voor presentatie, en als hij daarbij een dame uit het gezelschap kan betrekken, zal hij het niet laten. Zie hem met zijn slangenstok onder de arm rondrennen door de woestijn. Hij heeft lol in zijn vak. Europeanen komen doorgaans naar Afrika voor de ‘Big Five’, hij leert je te kijken naar de ‘Small Five’.



TRUKENDOOS
Elke presentatie bij een interessante vondst sloot hij af met: ‘Boring! Let’s find something more interesting.’ En óp naar het volgende beestje. De oogst bestond ondermeer uit twee kameleons, twee slangen waaronder de bekende Sidewinder, hagedissen, spinnen, gecko’s, kevers. Hij weet hoe je ze moet vangen. De hagedis bijvoorbeeld - ‘the Ferrari of the desert’ - vang je nooit zonder trukendoos want hij is veel te snel. Tommy gooide zijn hoed in de lucht. Het beestje heeft een valk als natuurlijke vijand dus hij groef zich bij het zien van dat vliegende ding razendsnel in waarna Tommy hem zo kon oppakken. Voor de gecko groef hij een gat van meer dan een halve meter voor hij hem te pakken had want het beestje groef zich steeds dieper het zand in.


WETENSCHAPPER
Tommy hield mij voor een wetenschapper, waarschijnlijk omdat ik een bril droeg. (Wielrenners met een bril werden vroeger in het peloton voor ‘professor’ versleten.) Het voordeel was dat hij sommige dingen erg gedegen uitlegde. Bijvoorbeeld wat het geheim is van beesten die honderden kilometers van water verwijderd leven en toch niet sterven uit watergebrek. Ik was verbaasd. Zelfs het aller-gort-droogste materiaal zoals verdord gras wordt door de dieren omgezet in koolhydraten en als ik me niet vergis, glucose. Bij het verteren daarvan komt CO¬¬2 vrij en een paar watermoleculen. Daar doen ze het mee. Zelfs mensen kunnen dit, alleen zweten en pissen wij teveel om de balans in evenwicht te houden. En onze poep is een natte flebs... Wij zijn verwend. Hoe het precies werkt schijnt goed op internet te vinden te zijn; google eens op ‘metabolic water’. Je vindt ondermeer http://en.wikipedia.org/wiki/Metabolic_water
Of http://www.ask.com/question/what-is-metabolic-water
Kortom: aanrader die Tommy.


BEJAARDENHUIS
Beetje jammer was wel dat ik in de auto zat met het ‘bejaardenhuis’. Net bij de deur zaten mensen die erg (ERG!) slecht ter been waren en daarmee de uitgang blokkeerden; terwijl het buiten nou juist te doen was.
‘Aussteigen kónnen wir immer noch.’
Ik wil eruit!!!

Voor bezoekers van Swakopmund is het lijstje ‘must-do’s’ dus: 1) Sky Dive, 2) Tommy’s Living Desert, 3) Museum (echt interessant over de oude Duitse tijd), 4) Moonlandscape en Welwitschia Plains met Goanikontes Oasis. En 5) voor de liefhebbers: sandboarden.
En natuurlijk Hansa Hotel: dineren alsof je in een restaurant in Bad Bentheim of Keulen zit. Maar wel met zwart personeel. En vergeet die pizzatent niet, noch het pilsje op de jetty boven zee.


Za 10/05 Spitzkoppe
Duur geworden die camping bij Spitzkoppe! Emplacement en entree per persoon samen N$ 250, pakweg € 20,-. Het lijken wel Italiaanse campingprijzen. (Overdrijven is natuurlijk ook een vak, maar voor hier is het echt duur. Maar het was het geld wel waard.) Het licht, het licht! Op die ronde granieten rotsbollen. De geluiden ’s nachts. Om 19:00 ’s avonds is het nacht. Om 19:15 slapen!

Zo 11/05
Ik reed een zigzagkoers naar Windhoek om de fietsbaarheid van wegen te onderzoeken en omdat het leuk is nieuwe wegen te verkennen. De D1958 kende ik van een vorige keer, nu benaderde ik hem vanuit Karibib. Op de vlakte met de eenzame farm boog ik af naar het Noorden, naar Gross Barmen. Dat laatste was vroeger een plezieroord met warmwaterbronnen, een beetje à la Valkenburg. Het is sindsdien vervallen maar wordt nu weer gerenoveerd. De zijtak naar Gross Barmen is uit fietsoogpunt niet echt interessant. Beter de D1958 aanhouden en dan de bergen in tot Windhoek.



BEELDSCHOON
Pilsje bij Roof of Africa met die batterij beeldschone meiden achter de bar. Dáár verdient de eigenaar zijn geld mee.
De Italiaan op ‘Independence’ viel voor de derde keer achtereen tegen. Schrappen we van het lijstje.

This is Africa. Bij African Nest had ik kamer 5 gereserveerd: nieuwe matras, licht, redelijk ruim, soms zelfs wifi in bereik. En betaalbaar. Maar tóch er zaten anderen in. Dat zou overal in de wereld onmogelijk zijn maar in Afrika kán het. Helaas, ’s avonds kun je moeilijk die mensen er nog uit gooien. Nu moest ik een nacht in een donker hok, waar de wastafel naar riool stonk, de douche verstopt was op één felle straal na die zowat door je huid sneed, en zonder wifi. Maar wel heel gehorig ’s nachts, dus dat maakte misschien het gebrek aan communicatie nog enigszins goed…. Ik protesteerde en meldde dat ik morgen een andere kamer wilde voor dezelfde prijs als de kamer die ik had gereserveerd. En anders ging ik ergens anders heen. Nu zit ik in het betere deel. Mèt wifi (zo nu en dan.)



REGELDINGEN
De komende twee dagen in Windhoek bestaan uit regeldingen: auto, paspoort, politie voor verdachtenidentificatie, een afspraak maken met Johan Snyman die ik in Ugab River ontmoette als mountainbiker, afspraak met Bernd Wasiolka de wildlifefotograaf van de Kalahari. Ik zal je er niet mee lastigvallen tenzij er iets bijzonders gebeurt.


Morgen dus een sundowner met Johan Snyman, de schrijver/bushdeskundige van Damaraland en Kaokoland. Kanjer. (Het was een leuke ontmoeting. Sympathieke vent. Fanatieke fietser die vijftien keer de Cape Argus heeft gedaan. Zijn succes is ‘vanzelf’ gekomen. Een ‘drive’ om wegen te verkennen groeide uit tot een obsessie. Zowat elke track in Namibië heeft hij in kaart gebracht. Heel herkenbaar voor me. Het leidde bij hem tot twee gezaghebbende boeken met beschrijvingen van Damaraland en Kaokoland. Voor Nederlanders niet voor te stellen zo verlaten zijn die gebieden. Tijdens zijn werk ziet hij soms vijf weken achter elkaar geen ander mens of andere auto. Nu concentreert hij zich op Boesmanland en Khaudum. Dat er in de toekomst meer contact met hem in het verschiet ligt, laat zich makkelijk voorspellen.)
Vandaag een ontmoeting met Frank ‘Tokkie’ Bombosch, die veel fietservaring heeft in Noord Namibië.

Ik zal als afsluiting nog de links naar websites met filmpjes opnieuw plaatsen.
(Ik zit nu op pakweg 95.000 pageviews. Góéd van jullie!)



EVALUATIE van de afgelopen maand: niet bepaald een goede start en ook moest ik telkens opnieuw mijn plannen omgooien, datums dat ik ergens moest zijn werden niet door mij maar door de omstandigheden bepaald, maar desondanks weer heel leuke dingen gedaan.
Kortom: ‘never a dull moment.’ En daar ging het toch om.



Groet,
Frank