Casus Belli
Door: Frank
Blijf op de hoogte en volg Frank
03 April 2015 | Namibië, Windhoek
Ás’t nich kán zoast môt, dan môt’ma zoast kán’, zeggen ze in Twente. Wijs volk.
Dus zat ik in Namibië met een onwillige laptop die een half uur nodig had om bij zinnen te komen. Dat stimuleerde niet om snel even een verslagje te schrijven. Voeg daarbij dat er de afgelopen weken een dikke tienduizend kilometer onder de wielen door zijn vermalen. De Twentenaren begrijpen dat ik nu pas in je mailbox opduik.
Inmiddels ben ik weer een week in het altijd boeiende Hengelo, lang genoeg om hevig terug te verlangen naar de stilte en naar een kampvuur op Zuid Afrikaanse avonden. Ik worstel me hier door een rijstebrijberg van post, administratie en achterstallig onderhoud. Traditiegetrouw lagen er weer negen (9!) blauwe brieven op me te wachten. Vier ervan over een afwijzing van hetzelfde bezwaar. Gelukkig betalen we de porto zelf ;-) En oh ja, de gemeentelijke belastingen had ik nog niet vermeld. Waarlijk: ‘vrienden voor het leven’. En núttig voor de samenleving dat ze zijn …!
Je zou zó een enkele reis boeken.
Tradities zijn er om in stand te houden. Dus we beginnen met een autoverhaal.
Na mijn vorige trip had ik de landcruiser gestald bij garage X om wat dingen na te kijken en te verbeteren. Het duurde máánden en schoot niet maar op. Op gegeven moment was ik het zat en verordonneerde dat de kar terug moest naar de vaste stalling. Dat bleek een gelukkige zet. Een maand later kreeg ik een appje met het verzoek of ik even € 1749,- wilde betalen. Een specificatie stond er niet bij. Ik vroeg ernaar maar hij kwam nog steeds niet. De man was ongetwijfeld mijn lijstje met opdrachten kwijt. Maar wel willen vangen. Kijk, zó doen we geen zaken. De auto stond niet meer bij hem, dus hij had geen machtsmiddel meer.
Toen ik de auto ophaalde in Windhoek zag ik dat er inderdaad twee bevestigingshaken waren aangebracht om bagage aan vast te snoeren, maar verder niets van mijn lijstje. Wel was mijn trekhaak verdwenen en de leiding van de reservetank liep nu ineens via de hoofdtank in plaats van direct naar de motor. Daar had ik niet om gevraagd; het was me zelfs niet meegedeeld.
Een duidelijke casus belli.
Ik verloor dus wat tijd met het regelen van de checks bij garage Y. Met garage X moet ik nog contact opnemen, hoe hij denkt dit te regelen.
Dus zat ik in Namibië met een onwillige laptop die een half uur nodig had om bij zinnen te komen. Dat stimuleerde niet om snel even een verslagje te schrijven. Voeg daarbij dat er de afgelopen weken een dikke tienduizend kilometer onder de wielen door zijn vermalen. De Twentenaren begrijpen dat ik nu pas in je mailbox opduik.
Inmiddels ben ik weer een week in het altijd boeiende Hengelo, lang genoeg om hevig terug te verlangen naar de stilte en naar een kampvuur op Zuid Afrikaanse avonden. Ik worstel me hier door een rijstebrijberg van post, administratie en achterstallig onderhoud. Traditiegetrouw lagen er weer negen (9!) blauwe brieven op me te wachten. Vier ervan over een afwijzing van hetzelfde bezwaar. Gelukkig betalen we de porto zelf ;-) En oh ja, de gemeentelijke belastingen had ik nog niet vermeld. Waarlijk: ‘vrienden voor het leven’. En núttig voor de samenleving dat ze zijn …!
Je zou zó een enkele reis boeken.
Tradities zijn er om in stand te houden. Dus we beginnen met een autoverhaal.
Na mijn vorige trip had ik de landcruiser gestald bij garage X om wat dingen na te kijken en te verbeteren. Het duurde máánden en schoot niet maar op. Op gegeven moment was ik het zat en verordonneerde dat de kar terug moest naar de vaste stalling. Dat bleek een gelukkige zet. Een maand later kreeg ik een appje met het verzoek of ik even € 1749,- wilde betalen. Een specificatie stond er niet bij. Ik vroeg ernaar maar hij kwam nog steeds niet. De man was ongetwijfeld mijn lijstje met opdrachten kwijt. Maar wel willen vangen. Kijk, zó doen we geen zaken. De auto stond niet meer bij hem, dus hij had geen machtsmiddel meer.
Toen ik de auto ophaalde in Windhoek zag ik dat er inderdaad twee bevestigingshaken waren aangebracht om bagage aan vast te snoeren, maar verder niets van mijn lijstje. Wel was mijn trekhaak verdwenen en de leiding van de reservetank liep nu ineens via de hoofdtank in plaats van direct naar de motor. Daar had ik niet om gevraagd; het was me zelfs niet meegedeeld.
Een duidelijke casus belli.
Ik verloor dus wat tijd met het regelen van de checks bij garage Y. Met garage X moet ik nog contact opnemen, hoe hij denkt dit te regelen.
-
04 April 2015 - 18:47
Frank Höppener:
Correctie! Correctie! Nóg drie blauwe brieven in antwoord op hetzelfde bezwaar binnen. Wie het breed heeft, laat 't breed hangen. -
05 April 2015 - 10:30
Cees:
Ik begrijp uit jouw verslag dat we hier de belastingdienst hebben en in Z-afrka het auto onderhouds circuit. Beide zijn nuttig voor de samanleving. Mijn advies; het land van de Hobbit, alleen ik heb er geen geld voor. -
06 April 2015 - 20:28
Rob Van Helmond:
Ha Frank en Marijke,
Goed dat jullie weer terug in Nederland zijn. Frank ik bewonder je doorzettingsvermogen. Maar ik snap ook je heimwee naar Afrika. Sterkte. Je bent nog jong genoeg!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
