Bush camp bij de Kunene rivier

23-04-2011, Bushcamp

Vandaag reden van Hoanib Camp via Skeleton Coast Camp naar een plek midden in de bush op zo’n twintig kilometer van de kust en vijftien kilometer van de Kunene-rivier, de grens met Angola. De Kunene – ‘Kunijne’ zeggen ze hier - herbergt krokodillen die qua formaat concurreren met Nijlkrokodillen. Afgelopen jaar hebben ze nog een Amerikaan verschalkt.
Je ziet de zeewind mist aanvoeren die door de warmte overdag oplost.
We moesten via Skeleton Camp (zie Lonely Planet) omdat er gisteren uit het camp een landrover was gestolen door inheemsen die zich later over de kop hebben gereden toen ze ermee vluchtten richting Windhoek. Een dode en een zwaargewonde in het ziekenhuis. Zo’n 250.000 Rand schade voor het bedrijf. Andrew beheert het wagenpark en was bovendien in de buurt. Dus werd het deze omweg. Het is nooit precies zoals gepland.
Het camp was wat verlopen. Bijvoorbeeld afval lag op twee plekken open en bloot te slingeren, iets wat verder nergens voorkomt. Op een of andere manier verbaast het me niet dat die auto juist hier is gestolen. De verklaring van Andrew: hier zit een vrouwelijke manager en die worden door zwarte Afrikanen helaas niet gerespecteerd. De nobele zwarte die sociaal wenselijk Nederland zich graag voorstelt, bestaat helaas niet. Ze onderdrukken zelf. Ik kan hier ook wel wat voorbeelden van zwart racisme oplepelen maar láát maar.

SERRA CAFEMA
Na het opzetten van het kamp bij een enorme hangboog van graniet met vleermuizen in de spleten, gingen we met zo weinig mogelijk bagage vijftien kilometer op en neer naar de Kunene omdat daar het volgende probleem van Andrews organisatie lag: Serra Cafema Camp is verwoest door de gezwollen rivier van de laatste weken. Al het constructiemateriaal hebben ze indertijd moeten invliegen, en nu dus wéér; de wegen zijn bijna onbegaanbaar. De weg ernaartoe ging lange stukken steil omhoog en omlaag door zandduinen. Zou die ouwe bak van mij dat aankunnen? Overal graszaad. Oppassen dat de radiator ermee vol komt te zitten, anders heb je een heel groot probleem met je koeling.
Gasten worden hier ingevlogen. Prijs € 1000,- per persoon. Het soort klanten dat dit kan betalen stelt midden in de rimboe eisen alsof ze in een vijfsterren hotel in Florida zitten. Ze zoeken dit soort prijzen dus juist op omdat ze verwachten dat goedkopere gelegenheden beneden hun niveau liggen en dat ze er mensen tegenkomen waar ze zich te goed voor voelen.

De Kunene heeft maar één brug die als grensovergang dient. Da’s toch wat vreemd voor buurlanden. Is er dan helemaal geen handel tussen die twee? In ieder geval moet het volume bijzonder laag zijn.

BABOONS
Op de terugweg door zandduinen en vlaktes schoot Andrew een kogel af achter een baboon mannetje. Door de knal vluchtten ze allemaal weg. Ik vroeg hem: ‘Andrew, what sense does it make?’ Hij legde uit dat baboons berucht zijn voor het agressieve bedelen bij mensen en zelfs niet schromen om in te breken waarna ze een enorme chaos maken. Liefst ook van je papierhandel. Heb je net op 31 maart je belastingaangifte klaar, kun je hem versnipperd terugvinden overal in je huis. Zoiets. Door die knal associeert het beest de mens niet als iets waar ie gebruik van kan maken en zal hij uit de buurt blijven. NB: we zaten vlakbij die overstroomde lodge die weer in bedrijf moet komen. Áls ze een baboon moet schieten maken de meeste Afrikanen de fout om de leider uit te schakelen, maar dan is de groep stuurloos en komt ze terug. Je moet juist een van de wijfjes kiezen, dan heeft de leider zijn les geleerd. Aldus Andrew.
Niet alleen over baboons kunnen ze hier haatverhalen uitstorten. Kraaien: shoot them! Die schijnen een ramp te zijn voor strooien daken. Ze plukken het leeg voor hun nesten. Ezels: ‘Those buggers eat the whole night and day. Now if you talk about overgrazing!’ Leopards: ‘Sneeky bastards.’ Ik horde ergens een haatverhaal in de trant van: I would kill them with an axe! Daar snap ik nou toch helemaal niks van. In sommige opzichten zijn ze toch echt kortzichtig. Dit soort uitlatingen onderstreept hun ‘ machismo’ met mannen onder elkaar. Een enkeling past in de categorie ‘Boer’, wat een zwart scheldwoord is voor vooral Zuidafrikaanse blanken. Een equivalent voor ‘Redneck’. Wij Europeanen houden ervan om ons de wereld vreedzaam voor te stellen; de natuur idyllisch als de Lion King. In Afrika weten ze wel beter. Hier krijg je wat dat betreft wel een culture shock.


Een paar bush-wijsheden.
‘Never camp under a tree; it might be an elephants favourite.’

De waakzaamheid van de dieren is hoog, dus ze zijn uiterst moeilijk te vangen voor predatoren. Maar als een gemsbok of springbokmannetje alleen op pad is omdat de alpha-male hem heeft verjaagd, is hij kwetsbaar. Hij heeft maar één paar ogen.

De meeste stroperij komt in Zuidelijk Afrika van het leger, de politie en de visserij. Niemand die er wat aan kan of wil doen.


BRANDSTOF VERSTOKEN
Wat je zo de hele dag doet is niks anders dan rijden in een auto door de bush. Daar moet je lol in hebben. Feitelijk breng je de hele dag door met het verstoken van brandstof. Dat is onderweg dan ook de grootste kostenpost. Een andere manier om Zuidelijk Afrika te bezoeken is er amper want de afstanden zijn enorm en de prijzen heb ik in een eerdere blog uitgelegd.
Als je echt ‘remote’ wil gaan, moet je je voorbereiden op lange ritten, butsend over de keien of ploegend door het zand. ‘Shaken, not stirred!’ Géén douches, de voorraad schone kleren is beperkt. Water misbruik je niet voor kleren wassen. Comfort is iets anders. Maar wat je ervoor terugkrijgt…. Ik hoop dat mijn dochters Marthe en Nora willen leren hoe je in de bush moet autorijden. Het is actief, heel wat anders dan onze geestdodende autobanen. Voor de mensen hier is het een hobby. Je kunt de hele dag rijden zonder moe te worden omdat het steeds afwisselend is en concentratie vergt. Het is sport.


De rotsen zijn van graniet doorgaans. Met vreemde vormen soms, alsof iemand er een hap uit heeft genomen.


DIAMANTEN
Skeleton Coast is een ‘closed area’: niet toegankelijk, voor niemand. Er schijnen nog onvoorstelbare hoeveelheden diamanten verscholen te liggen. Die vind je ook in Botswana en Congo. En…. in Zuid Amerika. Vooral in de punt van Brazilië, dat miljoenen jaren geleden aan Afrika (Congo) vastzat als een Siamese Tweeling. Door geologische activiteit zijn ze succesvol gescheiden.

We kwamen onderweg langs ‘Ougams Fontein’ (= ‘Oude gemsbok bron’), een artesische bron in een oceaan van droogte. Op zo’n tien a vijftien kilometer afstand lagen overal bergen als een opstaande rand rond dit lage punt. Ze leiden regenwater via de ondergrond naar deze plaats waar het als bron bovenkomt. Dat houdt duizenden dieren in leven gedurende de droge tijd. Op de achtergrond een uitgedoofde, geërodeerde vulkaan. De krater verweert het langzaamst omdat het gesteente daar harder is omdat het langzamer is afgekoeld. Dáár vind je diamanten. Er staan verschillende van die kegels.

Dood door ouderdom bestaat niet in de bush. Voor elk dier geldt: wie iets strammer van leden wordt of iets minder snel ter been, wordt opgegeten. Goed systeem.

Op drie plaatsen, zeventig kilometer van elkaar, staan opgestapelde groene plastic tonnen als baken ter bepaling van je plaats. De coördinaten zijn bekend. Maar een verzamelplaats van hangjongeren zal het niet snel worden. Tussen die tonnen is namelijk niets.
Hier in het Noorden zie je veel zogehetern ‘Fairy Circles’: ‘Feeën cirkels’. Raadselachtige ronde plekken van tien à vijftien meter waar niets groeit. Universiteiten hebben zich erop gestort en voedingsstoffen, watergehalte, ondergrond en weet-ik-wat onderzocht, maar nog niemand heeft een verklaring voor het verschijnsel gevonden. Ze liggen vooral op zandgronden. Piloten bespreken met elkaar waar ze die Fairy Circles hebben gezien, dat zijn namelijk goede plekken voor noodlandingen: zand in plaats van rotsen.

De Mopane boom levert het perfecte braai-hout. Hard, dus het brandt lang en met gloeiende kolen. Het geeft bovendien een lekkere smaak aan de bbq.
Zuidafrikanen noemen het ‘Bok klauw’. Als je de gepaard groeiende bladeren samenvoegt, lijken ze op de hoefafdruk van een geitenbok.
Waar Mopane groeit vindt je olifanten want het is hun favoriete kost. Helaas geen enkele gezien vandaag.

Ineens moesten de ramen dicht in een Mopanebos wegens een zwerm wilde bijen.


Nu naar de braai en de wijn. De kilo’s die ik in Cambodja kwijtraakte vliegen er zo uiteraard weer op. NB: Vet heet hier ‘white meat’, dat vinden ze lekker. Kip beschouwen ze als ‘groente’ want bij de controles bij de ‘veterinary cordon fences’ (hekken door het land om de verspreiding van mond-en-klauwzeer tegen te gaan) word daar niet op gecontroleerd. Rood vlees moet je afgeven. Bij Palmwag staat er zo eentje.


Tot weer,
Frank