Jazz

In Franschhoek gaven we ons over aan de geneugten van het decadente leven. Alles draait hier om wijn het daarop gebaseerde toerisme. Franshhoek was de plaats waar veel Hugenoten heen trokken toen ze in Frankrijk werden vervolgd. Dus iedere straatnaam is er Frans. Restaurants en hotels idem. En vandaar al die wijn.
Daarna kwam de rit van de waarheid: 850 kilometer naar Upington door de Northern Cape. Monotoon en dodelijk saai. Dit stuk konden ze net zo goed uit de kaart knippen; niemand die ‘t mist. En… regen, regen, in het droogste deel van Zuidelijk Afrika.
’s Avonds hadden we weer veel tegenliggers die weigerden te dimmen. Erg vervelend op een natte smalle weg zonder ander licht dan die koplampen.
Pas in Upington durfde ik opgelucht adem te halen: gehaald!
Het bleef het de hele nacht onweren. Op de radio: ‘The water level of Orange River keeps rising.’

KLANTENLOKKER
De tweede avond dineerden we bij de ‘Irish Pub’. Daar stond de hele dag een dame voor de deur klanten te werven. Samantha. Toen we aan tafel met haar over haar werk praatten bleek dat ze van zeven uur ’s ochtends tot twaalf uur ’s nachts daar buiten de deur stond te hangen. Zij en haar collega’s kregen geen salaris maar werkten free lance. Ze moest dus haar eigen klanten werven voor het restaurant. Dát, plus de tip die je achterlaat bepaalt haar inkomen. Vandaar ook dat het zo belangrijk is dat je niet ‘overloopt’ naar een andere ober. Ik kijk nooit meer neer op klantenlokkers bij winkels en restaurants.

TEURO’S
Met Cape Cruisers kwam ik snel tot zaken omdat ik een lijstje had gemaakt dat behalve de versnellingsbak nog wat preventief onderhoud bevatte.
Ronald, ik denk dat je wel ergens gelijk hebt met je advies ‘verkopen en een andere kopen’, er is genoeg te koop. Maar zoals Cees al reageerde: ‘dat kost meer dan repareren, en hierna hebben we ‘het zwarte konijn wel uit de hoed’. De prijs van reparatie van de versnellingsbak ben ik sowieso kwijt, ofwel voor reparatie ofwel wordt die gekort op de verkoopprijs. De kopers zijn ook niet gek.

Belangrijk is dat de zware reparaties niet voortkomen uit een intrinsieke zwakte van de kar maar uit niet nagekomen afspraken door Sirkel Motors. Dat maakt nogal verschil in de afwegingen. Maar het kan inderdaad geen kwaad om eens te informeren, bijvoorbeeld bij Cape Cruisers of ik niet beter je advies kan opvolgen. Hebben zij eventueel ook belang bij. Maar jij hebt denk ik geen idee van de gangbare prijzen van landcruisers. Nieuwprijs ligt rond de ton in ‘Teuro’s’. Tweedehands kom je niet onder de 30.000 weg. Dus als ik er een relatief betrouwbare bak aan overhoud, mogen er wat reparatiekosten bij de aanschafprijs van 13.000 komen. Deze revisie van de versnellingsbak op eigen kosten maakt wel dat ik mijn plan met de kar verander. Wilde ik hem eerst na een jaar of drie, vier, weer verkopen, nu denk ik dat ik ‘m langer moet houden om de investeringen te gelde te maken. Maar dan ga ik niet drie of vier keer per jaar naar de bush, maar slechts één keer. Stalling voor een jaar kost minder dan een maand kamerhuur voor dochterlief Marthe. Verzekering is een kwestie van € 140,- per jaar; telefonisch en per internet te regelen. Registratie is een lastiger punt. Dat moet ik jaarlijks vernieuwen, en daarvoor moet ik op het kantoor van het Roads Department verschijnen. Kosten € 12,-.
Kort en goed: we lieten de cruiser achter bij Cape Cruisers en trokken verder per Honda Jazz. Pittige kar. Loopt zuinig, en voor je het weet zit je op 140 km/uur. Redelijke kofferbak. Ik zou ‘m zo willen. Honda staat bekend om z’n goede motoren.


ZWAVEL
Op naar Ai Ais, de campsite bij de Fish River Canyon in Namibië.
Wanneer roep je ‘Ai – Ai!’? Als je je teen in te heet badwater steekt. Zo ook hier: warm-water-bronnen. Bij entree van de camping (en gelukkig alleen dáár) ruikt het alsof iedereen tegelijk een scheet heeft gelaten, zo typeerde Marijke de geur. Zwavel! (Of was het toch een afleidingsmanoeuvre van haarzelf?)
De volgende dag reden we 65 kilometer naar het uitzichtpunt over de Canyon. Het is een prachtig punt met een prachtige weg ernaartoe. Fisch River Canyon is een broertje van de Grand Canyon in de VS. Niet zo groot, de overkant lag op pakweg tien à vijftien kilometer, waar de Grand Canyon veertig kilometer breed is, maar toch ‘impressionant’. Het is feitelijk een kloof in een kloof in een kloof. Trapsgewijs omlaag. Wandelaars doen er vijf dagen over om van de ingang naar Ai Ais campsite te lopen. Die dagen moeten ze helemaal ‘self catering’ zijn. Alleen water kun je uit de rivier halen met water waterfilters of zuiveringstabletten.
We gaan dus welgemoed door. Je hoort nog.
Groet,
Frank