Bangkok News
Door: FrankHoppener
Blijf op de hoogte en volg Frank
16 Februari 2011 | Thailand, Bangkok
14-02-2011
Voor foto's: zie http://www.hiking-site.nl/virtuexpo/frank-hoppener/index.php
Altijd gezeik met die vliegmaatschappijen
Dag 1 van de fietstrip door Cambodja brengt mij naar Bangkok.
Mijn sussie was zo vriendelijk me naar Schiphol te brengen. En daar meteen gezeik van de KLM. Ik wist ‘t!, maar herinnerde het me pas toen de juf van de incheckbalie op haar strepen ging staan: KLM is zo ongeveer de meest fietsonvriendelijke maatschappij. Ik vlieg er hierna echt niet meer mee. Lesje geleerd (wéér eens. Dat dat noch nódig is… Zal de leeftijd wel zijn.) Let op, een equivalent voor Catch 22: de fiets MOET van de KLM in een fietsdoos (Die weegt al gauw 4 a 5 kg. Moeilijk te vinden op de website is dat het totaalgewicht niet hoger mag zijn dan 23 kg. Voeg daarbij dat je geen ander stuk bagage mag meenemen buiten je handbagage. Tel die gegevens bij elkaar op en de som is een open collectebuidel. Het lijkt de Nederlandse flitspolitie wel. Fiets plus gereedschap (dat niet in de handbagage kan), plus drie binnenbanden plus buitenband, plus doos, dan zit je al ongeveer op 23 kg. Ik heb de broek die ik aan heb als enige bij me; een extra T-shirt, tandenborstel, en dat is ’t dan. De rest is fiets- en overlevingsspul zoals een tentje (1,7 kg) matrasje, geeneens een slaapzak, en wat anti-malariapillen. Ter vergelijk: Singapore Airlines geeft je 30 kg en er mag een tweede stuk bagage mee, en zo’n zware doos is niet verplicht. Dat is het verschil tussen wel of geen matrasje. En ik had nog wel extra betaald voor de fiets, èn voor extra beenruimte, èn ik ben frequent flyer, maar de baliedame was onvermurwbaar: drie kilo eruit of € 100,- bijlappen. De situatie is deze: je betaalt de KLM extra voor een fiets maar je mag daarvoor nog minder meenemen dan de reguliere bagage bij een andere maatschappij. Mijn zus trof me schuimbekkend aan toen ze van de parkeerplaats terugkwam. ‘Je stinkt naar zweet’, merkte ze op.
Mijn minuscule Thermarest matrasje had ik al briesend op de grond gesmeten, benevens duikmes, binnenbanden en alle mondvoorraad voor het eenzame stuk. Mijn schoenen omruilen voor de fietsschoenen uit de doos. Zitvlak zalf – de StayOk voor wielrenners - ook eruit, en da’s niet minder dan tragisch want van alle menselijke lichaamsdelen is de kont het minst geschikt voor langdurig contact met een fiets. En laat nou net… enfin. Het betekent op lange afstanden een zere kont met geïrriteerde haarzakjes. Ik bespaar je de details.
Maar mijn zus weigerde. Echt waar, soms (sóms) kan ze heel beslist zijn. Ouwe Rwanda-rot. Je hoort het ergens aan; iets in haar toon duldt – gebaseerd op onloochenbare feiten (als je dat uitstraalt heb je gezag) - geen tegenspraak. Een soort ‘hoger weten’. Dan hoor je als jonger broertje te luisteren. Dus matrasje weer de fietsdoos in. Op de band ermee: 21 kg. Dan konden mijn schoenen ook nog. En de zo noodzakelijke binnen- en buitenband in de handbagage. Zulks geschiedde. Door de stress vergeten ook de zitvlakzalf er weer bij te gooien.
Nee, nee, lief thuisfront: er komen geen cadeautjes deze keer: ze kunnen niet mee terug.
KLM? Toch maar niet meer. Ook geen aandelen van kopen, ze jagen hun klant naar de concurrent.
Nu Bangkok dus. Bagage opnieuw ordenen. Pilsje op de Navalai/Aquatini terras aan de Chao Praya River (Phra Arthit pier, voor de kenners.) De veerboten, de bekende fluitjes van de ‘conducteur’. De Hill-Tribe-koopvrouwtjes met hun kikkergeluidjes. Eten op straat; wel heet deze keer: ‘Ik moet weer even wennen’, denk ik terwijl ik de tranen uit de ogen veeg. Bangkok voelt als thuis. Het is alleen nóg toeristischer dan ik het van eerdere keren ken. Maar natuurlijk! Het is hoogseizoen. Ik ken alleen het middenseizoen.
Gek alleen dat mijn iPhone geen provider kan vinden. Alle instellingen nagelopen, maar daar ligt het niet aan. Goede service van Vodafone. Morgen dan maar een Thaise pre-paid sim-kaart kopen?
Morgen in ieder geval op Ekkamai busstation de bus regelen naar Chanthaburi > Pong-Nam-Ron en in een fietszaak zitvlakzalf proberen te scoren. Collegafietsers begrijpen die ‘urge’.
En nou even de ogen dicht. Vooruit, nóg één pils dan.
Frank
Voor foto's: zie http://www.hiking-site.nl/virtuexpo/frank-hoppener/index.php
Altijd gezeik met die vliegmaatschappijen
Dag 1 van de fietstrip door Cambodja brengt mij naar Bangkok.
Mijn sussie was zo vriendelijk me naar Schiphol te brengen. En daar meteen gezeik van de KLM. Ik wist ‘t!, maar herinnerde het me pas toen de juf van de incheckbalie op haar strepen ging staan: KLM is zo ongeveer de meest fietsonvriendelijke maatschappij. Ik vlieg er hierna echt niet meer mee. Lesje geleerd (wéér eens. Dat dat noch nódig is… Zal de leeftijd wel zijn.) Let op, een equivalent voor Catch 22: de fiets MOET van de KLM in een fietsdoos (Die weegt al gauw 4 a 5 kg. Moeilijk te vinden op de website is dat het totaalgewicht niet hoger mag zijn dan 23 kg. Voeg daarbij dat je geen ander stuk bagage mag meenemen buiten je handbagage. Tel die gegevens bij elkaar op en de som is een open collectebuidel. Het lijkt de Nederlandse flitspolitie wel. Fiets plus gereedschap (dat niet in de handbagage kan), plus drie binnenbanden plus buitenband, plus doos, dan zit je al ongeveer op 23 kg. Ik heb de broek die ik aan heb als enige bij me; een extra T-shirt, tandenborstel, en dat is ’t dan. De rest is fiets- en overlevingsspul zoals een tentje (1,7 kg) matrasje, geeneens een slaapzak, en wat anti-malariapillen. Ter vergelijk: Singapore Airlines geeft je 30 kg en er mag een tweede stuk bagage mee, en zo’n zware doos is niet verplicht. Dat is het verschil tussen wel of geen matrasje. En ik had nog wel extra betaald voor de fiets, èn voor extra beenruimte, èn ik ben frequent flyer, maar de baliedame was onvermurwbaar: drie kilo eruit of € 100,- bijlappen. De situatie is deze: je betaalt de KLM extra voor een fiets maar je mag daarvoor nog minder meenemen dan de reguliere bagage bij een andere maatschappij. Mijn zus trof me schuimbekkend aan toen ze van de parkeerplaats terugkwam. ‘Je stinkt naar zweet’, merkte ze op.
Mijn minuscule Thermarest matrasje had ik al briesend op de grond gesmeten, benevens duikmes, binnenbanden en alle mondvoorraad voor het eenzame stuk. Mijn schoenen omruilen voor de fietsschoenen uit de doos. Zitvlak zalf – de StayOk voor wielrenners - ook eruit, en da’s niet minder dan tragisch want van alle menselijke lichaamsdelen is de kont het minst geschikt voor langdurig contact met een fiets. En laat nou net… enfin. Het betekent op lange afstanden een zere kont met geïrriteerde haarzakjes. Ik bespaar je de details.
Maar mijn zus weigerde. Echt waar, soms (sóms) kan ze heel beslist zijn. Ouwe Rwanda-rot. Je hoort het ergens aan; iets in haar toon duldt – gebaseerd op onloochenbare feiten (als je dat uitstraalt heb je gezag) - geen tegenspraak. Een soort ‘hoger weten’. Dan hoor je als jonger broertje te luisteren. Dus matrasje weer de fietsdoos in. Op de band ermee: 21 kg. Dan konden mijn schoenen ook nog. En de zo noodzakelijke binnen- en buitenband in de handbagage. Zulks geschiedde. Door de stress vergeten ook de zitvlakzalf er weer bij te gooien.
Nee, nee, lief thuisfront: er komen geen cadeautjes deze keer: ze kunnen niet mee terug.
KLM? Toch maar niet meer. Ook geen aandelen van kopen, ze jagen hun klant naar de concurrent.
Nu Bangkok dus. Bagage opnieuw ordenen. Pilsje op de Navalai/Aquatini terras aan de Chao Praya River (Phra Arthit pier, voor de kenners.) De veerboten, de bekende fluitjes van de ‘conducteur’. De Hill-Tribe-koopvrouwtjes met hun kikkergeluidjes. Eten op straat; wel heet deze keer: ‘Ik moet weer even wennen’, denk ik terwijl ik de tranen uit de ogen veeg. Bangkok voelt als thuis. Het is alleen nóg toeristischer dan ik het van eerdere keren ken. Maar natuurlijk! Het is hoogseizoen. Ik ken alleen het middenseizoen.
Gek alleen dat mijn iPhone geen provider kan vinden. Alle instellingen nagelopen, maar daar ligt het niet aan. Goede service van Vodafone. Morgen dan maar een Thaise pre-paid sim-kaart kopen?
Morgen in ieder geval op Ekkamai busstation de bus regelen naar Chanthaburi > Pong-Nam-Ron en in een fietszaak zitvlakzalf proberen te scoren. Collegafietsers begrijpen die ‘urge’.
En nou even de ogen dicht. Vooruit, nóg één pils dan.
Frank
-
16 Februari 2011 - 13:43
Marina Beckers:
Hey Frank, leuk om te lezen maar wat een gedoe zeg met die KLM! Gelukkig hoef jij er geen grijze haren meer van te krijgen!
En Bangkok, voel me ook weer een beetje week worden... sweet memories.
Hou je taai en die kont laat je maar op een andere manier soigneren! Massage aanbod en overig aanbod in overvloed lijkt me.
Take care! -
16 Februari 2011 - 14:02
Jaap Hof:
Beste Frank,
Bedankt voor dit bericht. Ik ben helemaal niet jaloers.......
De training van gisteravond verliep uitstekend. Je mag dus langer in Cambodja blijven.
Het was een waar groepsproces, met inbreng van 'special guests'.
'Hals und beinbruch'! En pas goed op jezelf!
Jaap -
16 Februari 2011 - 14:02
Toon:
Ik bewonder je "rust". ik zal vanavond er een op je drinken. -
16 Februari 2011 - 14:55
Jeannette:
Hé Frank, leuk dat je ons met een verslagje verrastte; dank!
Belde 'k je vóór of na je hernieuwde kennismaking met KLM? ;)
Een heel mooie tijd! -
16 Februari 2011 - 15:30
Harrie:
Hey Frank
Maar goed dat je geen XT500 in die doos had. Als 3kg teveel al 100 euries kosten was je straatarm geweest. Maar het had wel zitzalf uitgespaard....
Ik houd nauwlettend je updates bij.
Succes man! -
16 Februari 2011 - 16:04
Arie Liefhebber:
Hoi Frank,
Leuk dat je mij ff een berichtje stuurde over je blog.
Ga het de komende weken volgen en kijken of je in de zelfde situatie terecht komt als ik een paar weekjes geleden.
Suc6 -
16 Februari 2011 - 19:52
Han Geurts:
Kom op, Frank. Heerlijk toch al die ellende? Daar kicken we toch op, jij en ik? Zeg nou zelf: wat is zo'n reis waard als alles op rolletjes loopt: lieve KLM-dames, overgewicht mag gewoon, op tijd op je afspraakje, geen ontstoken balzak, eten precies goed, geasfalteerde weg met om de twee kilometer een restaurantje met winkel..... etc. Megasaai: Kun je toch net zo goed thuisblijven. Of erger nog: de Bodenseeroute fietsen in het kielzog van de grijze golf.....
Geniet ervan, joh.
Han van de HAN -
16 Februari 2011 - 23:27
Jaap Huisman:
jongen, zet door, wordt een heel mooi avonturenboek. we hebben al naar de kaarten gekeken voordat je wegging. het begint al spannend. en let op, niet op mijnen maar vooral op thaise dames...
-
17 Februari 2011 - 09:41
Martin:
vervelende shit bij klm, maar mooi verhaal
veel plezier daar
groet
Martin -
19 Februari 2011 - 13:09
Franz-Josef:
Hallo Frank! Es ist wirklich faszinierend, was Du so alles erlebst. Dein Reisebericht ist spannend. Ich bin gespannt, was Du noch so alles erleben wirst.
Bleib gesund und komme heil wieder zurück!!
Liebe Grüße
Franz-Josef
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
