Puntsgewijs
Door: Frank Höppener
Blijf op de hoogte en volg Frank
04 April 2012 | Namibië, Kamanjab
02-04-’12 Opuwo
Ok, puntgewijs maar even anders beginnen jullie weer te zeuren dat ik de lang van stof ben.
Maar allereerst: Joehoee! Jaap, wakkerworden! Alle (herhaal Alle) foto’s behalve die van dat zandpad op ‘mijn’ blog zijn van de VS! Da’s een mooie binnenkomer voor een Zuidelijk (let op de ‘elijk) Afrika Specialist.
Ik stuur wel wat recente. Het probleem zit in Flickr. Je kunt bij dat maffe programma niet zien welke foto’s je nou wel of niet stuurt. Willekeur. Ramp.
Swakopmund
• De auto een beurt gegeven bij Steckels Toyota. Daarbovenop liet ik de wiellagers nakijken. Maar goed ook want het vet bleek helemaal zwart. De remtrommels achter zijn aan hun eind, ze kunnen nog (heel) even mee. De schokbrekers vóór idem dito. De ‘bushes of the springs’ (in het Nederlands zou ik ervan maken: de stootkussen van de bladveren ook, maar voor zouden ze nog even mee kunnen. Die zijn het belangrijkste. Maar bij het rijden over wasbord slaat toch de twijfel toe: ik hoor ze rammelen. IJzer op ijzer, dat kan niet goed zijn. Ik zal ernaar laten kijken voor ik de Kalahari in trek.
• Waar vind je een mechanic die je een ‘embrasse’geeft bij het afscheid? Volker van Steckels Toyota en ik doen het. Ik mag die vent. En kennelijk is dat wederwijds.
• We lopen zowaar een dag vóór op ons schema. Die extra dag gaan we besteden aan een overnachting bij de Epupa Falls.
• Craig heeft een verlenging van de ladder gemaakt, waardoor hij niet niet zo verticaal maar wat schuin staat. Anders valt mijn vrouw er wéér vanaf.
Brandberg Camp
• Op de meter af precies de plek waar Marijke van de ladder af viel, kampeer ik nu weer. Met minder dramatische gevolgen.
• Jel bezocht de archeologische bushmen paintings; ik hoefde daar niet zo nodig een derde keer heen en ging het kampement vast in orde maken.
• ‘s Avonds lekker een glaasje (of twee, drie) wijn bij het kampvuur. Ineens begint een autoradio van een van de andere kampeergasten te blèren met domme rockmuziek die je niet eens zacht wil horen. Heel de sfeer naar de kloten. Onder het motto ‘gun ieder z’n lol’ tolereerden we dat een half uur, maar er kwam maar geen einde aan. Toen ben ik ernaartoe gelopen met het voorstel dat ze zó een half uur zouden door gaan, en dan een half uur stilte, en daarna weer een half uur voor hen, en vervolgens een half uur stilte. Ieder zijn meug tenslotte. Ik kom bij de bewuste campsite: …. geen mens te bekennen! Maar wel de deuren met autospeakers wagenwijd open. Ik ben zo vrij geweest de boel op volume nul te draaien. Hoe is ’t mogelijk. Ze vonden zelf het lawaai kennelijk ondraaglijk.
Twijfelfontein Lodge
• Een mechanic blij gemaakt met een foto van hem terwijl hij mijn koelvloeistofcontainer vast last (oktober 2011).
Palmwag Lodge
• Een goede campsite met de luxe van warm en koud stromend water. Dus tijd voor de was.
• Johan, een kelner daar, blij gemaakt met een foto van een jaar geleden toen ik de eerste keer in Namibië was met Marina. Per email opsturen was mislukt.
Sesfontein
• Een lift gegeven aan een Himba dame die naar de clinic in Sesfontein wilde. Achttien jaar en hangtieten. Het rook kruidig in de auto. Ze smeren hun lijf in met een mengsel van vet en oker en wassen zich nooit. Ik heb wat vlekken in mijn achterbank. We noemen het maar toeristische souvenirs. Die vlekken op mijn vingers heb ik maar snel afgewassen. Hoe doen die Himba-kerels dat met zekere lichaamsdelen?
• In Sesfontein was het tijd voor koffie en ook voor - eindelijk eens – een bezoek aan de graven van Duitse soldaten op het kleine oorlogskerkhofje. Gedood in 1908.
• Vervolgens van Sesfontein over de steile Joubert Pass naar Opuwo. Ze werken nu al meer dan een jaar aan die weg en het schiet maar niet op. Deze keer lagen er gelukkig geen rulle door bulldozers opgeworpen hopen zand op het pad. Maar anderzijds, de kar was afgeladen vol met vijf lifters met bagage naast Jel en ik. Eentje vervoerde onderdelen van zijn auto die met panne aan de andere kant van de pas stond. Daarbij een complete as. Waar ken ik dat toch van? (Zie vorige blog.) Ik verloochende mijn ontwikkelingswerkersachtergrond (goed woord voor scrabble) niet: een liftster was Herero.
• Één keer ben ik uit de bocht gevlogen, gelukkig zonder ernstige gevolgen. De bocht verraste me: hij helde verkeerd af en hield bovendien langer aan dan ik aanvankelijk dacht. Dat gevoegd bij mijn ‘sportieve rijstijl’, de slechte wegligging van een cruiser en de lagere bandendruk verklaart het malheur. Ik moet bij bochten echt zachter rijden. Op een meter na miste ik een boomstam. We zijn goed verzekerd.
• Zo’n dertig kilometer voor Opuwo moesten de lifters plassen bij een splitsing. Ik tikte daar een eitje. Zegt één van die lifters: ‘Why are you eating alone? We are in Africa. We are together. Why are you eating alone?’ De onbeschoftheid. Krijgt een lift van 150 kilometer en moet dan ook nog een hap uit mijn eitje hebben. Dat is de onbetamelijkheid van veel Afrikanen. In Botswana komt het voor dat ze bij binnenkomst doorstevenen naar je keuken en je koelkast plunderen. Van een blanke mag je alles pakken, vragen, zelfs stelen. Want zij zijn groot en ik ben klein. Ontwikkelingswerkers en Groen Linksers (wat hetzelfde is) zouden meteen schuldbewust over hun eigen kolonialisme hun hapje hebben afgegeven. En zo die wancultuur hebben bevestigd. Ik vroeg de man: ‘Are you not satisfied with the ride? If so, feel free to disembark.’ Achteraf vind ik dat ik eraan had moeten toevoegen: ‘You are too fat anyway.’
Opuwo
• We slapen in hetzelfde Mopane Tented Camp waar ik met Marijke was. Veel keus heb je niet in Opuwo, en op dat andere camp heb ik mijn toch al zwakke rechterknie bijna definitief naar de ratsmodee geholpen door in het pikkedonker te vallen over een rotsblok midden op het pad. Helaas stikt het van de muggen op ‘Mopane’. Maar ‘Peaceful Sleep’ helpt.
-
04 April 2012 - 16:47
Fred Truijen:
Frank, het blijft bourgonisch smullen van je pennevruchten... hmmm likkebaarden...
go on ! -
04 April 2012 - 21:03
Frans:
Ha die Frank! De jarenlange onbeschoftheid van onze witte collega's zou ik wel willen kunnen afkopen met een half ei. En ik stem niet eens Groen Links...
Heerlijk, die woede van je, ik zie de scènes voor me.
Leuk, dat je de mail over de volgende trip naar de Ardennen midden in de rimboe zo terloops kon beantwoorden, met de communicatietechniek en jouw improvisatievermogen -
05 April 2012 - 06:48
Toon:
Ik ben verbaasd dat de inheemse bewoners nog niet weten wie je bent! Je bent er zo vaak geweest en ze vriendelijk gewezen op misstanden en ander ongemak dat je onderhand wel mag rekenen op enige clementie naar jou toe. Maar nee, roem en "stardom" zorgen ervoor dat je nog meer lastig gevallen wordt alleen maar om ook de zwarte kant van de mens zichtbaar te maken.
Bah, vervelend! Frank, ga lekker je eigen gang en pas je niet aan zoals men verwacht: het leven word er niet beter op!
veel plezier. -
05 April 2012 - 07:11
Marthe:
Hee pap,
Leuk om weer wat van je te horen. Goed dat je je eitje niet hebt gedeeld! Hoe gaat het verder met Jel?
Liefs,
Marthe -
05 April 2012 - 08:47
Mirjam Roos:
Hoi Frank, puntsgewijs leest inderdaad prettig. Wat goed dat die auto het nog steeds houdt,
als ik lees wat er allemaal al aan gesleuteld is. Die jeeps zijn toch ijzersterk. Ik zag dat in
Tanzania ook. Die scheurden werkelijk over alle rotsblokken en bobbels zonder problemen.
Hou je lijf heel he, je moet in oktober weer met ons aan de bak.
x mirjam -
06 April 2012 - 13:51
Nijs:
Ha Frank,
Dat puntsgewijs samenvatten moet je er maar inhouden! Uitzonderingen daargelaten, natuurlijk. maar het leest wel lekker weg. Volgens mij heb je het wel weer prima naar je zin. ZaL WEL TEGENVALLEN in de Ardennen!!!??? Of niet??
Ik blijf in elk geval genieten van je reisverslagen. ga zo door.
groetjes Nijs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
