CLOSE ENCOUNTERS

Hieronder volgt een wat ‘traditioneler’ reisverslag dan je van me gewend bent; meer in de trant van: en toen deden we dit, en toen gingen we naar dat.


Kort en goed: Table Mountain is een must voor iedere Kaapstadbezoeker. De foto’s op de vorige blog spreken voor zich.
Ook de high tea bij Lord Nelson is niet te missen.

22/12 werd een eenvoudige dag. Lunch op de Food-Fair in the Old Biscuit Mill in Woodstock; vervolgens genieten van het uitzicht op de zee en de stad vanaf Signal Hill.


PELOTONS

23/12 we reden via de Chapman Peak Drive naar Kaap de Goede Hoop en Cape Point. Chapman Peak Drive is een prachtige weg vol pelotons met fietsers. Zelfs Marianne Vos trainde hier een week of wat geleden. Mooie klimmetjes van een kilometer of drie met geweldige uitzichten. Er zit een stuk bij waar de weg is uitgehakt in een verticale rotswand hoog boven zee. De weg loopt in een uitholling. Prachtig.
Jagende wolken en woedende branding op de kapen.
Via Simonstown reden we door naar Hermanus waar we in prachtig avondlicht kamp maakten op het strand op ‘Onrus’ Caravan Park. Opvallend veel joggers over het duinpad. Al zeg ik het zelf: de braai was er eentje van vier sterren niveau. De meiden sliepen in de daktent wat voor veel hilariteit zorgde.


CLOSE ENCOUNTERS OF A DIFFERENT KIND

24/12 Op mijn vorige trip met Jel hadden we een mislukte expeditie naar de Great White Shark: na vier uur kleumen op een deinende boot keerden we onverrichter zake terug naar de wal. Wel hielden we er allebei een ‘voucher’ aan over: een tegoedbon voor een volgende keer. Jel’s voucher was overdraagbaar zodat ik met Marthe en Nora nu opnieuw naar de haaien kon duiken à raison van betaling voor slechts één persoon. Wel, Jel, je voucher was goed besteed. Er kwamen drie haaien opduiken die regelmatig terugkeerden naar de boot. Foto’s zijn er moeilijk van te maken; film is beter zodat we die dan ook op dvd hebben gekocht. Nora en Marthe hadden allebei geluk. Toen ze in de kooi zaten kwam een grote haai aanzwemmen die door de bemanning werd herkend als ‘The Princess’. Ze beet in de kooi, precies voor ogen van Marthe en Nora. Vooral Nora had haar handen zowat in de bek zitten en keek tot ongeveer in haar maag. Die ontmoeting deed haar even vergeten dat ze voorheen kotsend van de zeeziekte over de reling hing. Maar juist daardoor waren die haaien natuurlijk aangelokt.
Wat een indrukwekkend beest zo’n white shark. En groot. De top-predator in de oceaan, of het moest zijn dat de ‘Killer Whale’ hem evenaart.
Zelf vond ik het water bar en bar koud toen ik in de kooi zat. Een kwartier lang rillen in de kooi. Het gevolg: zes dagen lang verkouden.



GARDENROUTE

25/12 Via Mosselbaai en Plettenbergbaai reden we over de Garden route naar Tsitsikamma Seekus National Park: een ‘dubbel park omdat het zowel zee als de oerwoud-kuststrook beslaat. De meiden vonden het tijd om in die grote Landcruiser te rijden en dat kwam mij goed uit vanwege de haaienverkoudheid. Aldus geschiedde. Met links verkeer. Natuurlijk moesten er foto’s worden gemaakt; die staan al lang op Facebook, wed ik.
We kampeerden op Bloukranz Caravan Park, met onder de brug over het ravijn ernaast de - volgens eigen zeggen - hoogste bungee jump ter wereld. Het was er erg stil.
Tsitsikamma konden we wel waarderen. Een goed begaanbaar stammenpad was uitgelegd over de rotsen en door de dichte begroeiing. Het leidde naar hangbruggen over de ravijnen van de Storms River die hier uitmondt.
En eindelijk een keer wifi in het restaurant. Heel onze familie zat als internetjunks op de iPhone. De Zuidafrikanen aan het naburige tafeltje keken er vreemd van op.
Vervolgens dóór naar Port Elisabeth.


27/12 Addo Elephant National Park doet z’n naam eer aan. Olifanten. Meestal op grote afstand. Eentje dichtbij gaf een complete show af met modder spuiten, grond schrapen en ‘slurf zwaaien’. Verder kudu, zebra en warthog. Geen leeuwen of luipaarden want het was snoeiheet, pakweg 42 graden, en we waren er bovendien op het heetst van de dag. Dan vertonen die beesten zich niet. Maar wie niet tevreden is als ie geen leeuw heeft gezien moet niet naar een natuurpark maar naar Artis.


LONGITUDINAAL

Die temperatuur vandaag brengt me op mijn longitudinaal onderzoek naar de spreiding van de kwaliteit van wc-papier over de wereld. Eureka! Ik heb het gevonden! Het aller- aller slechtste plépapier ooit, ever, anywhere, hangt in Bloukrantz Caravan Park. Het scheurt al als je het van de rol trekt; daar waar je vingers het ‘papier’ raken. Goedkoop is duurkoop: deze flut moet je achtdubbel vouwen wil je er iets aan hebben.
En dan nu wat temperatuur met dat plépapier te maken heeft. Het was vandaag zó warm en zweterig dat de toppen van je vingers doorweekte zweetrondjes in het papier achterlieten. Nota bene: door vier lagen heen. Na gebruik van het toilet haal je drie keer een nat bezweet vod uit de bilnaad vóór je aan het eigenlijke werk toekomt. (Ik bedoel maar…. in mijn reisverslagen heb ik een traditie op te houden van dit soort biologische details.)

Voerde de route Oostwaarts via de Garden Route, de terugweg deden we in grote lijnen over de Karoo route. Ik moet zeggen: veel interessanter, mooier, leger en meer Afrikaans bovendien. De Baviaanskloof, aangeraden door een kennis, lieten we links liggen omdat ik de veeruitslag van de voorwielen momenteel te klein vind. Daar moet eerst iets aan gebeuren. Jammer, want het is een spectaculaire tocht. Maar wat in het vat zit verzuurt niet.
Van Addo reden we via Kirkwood en Steytlersville naar Willowmore. Daar vonden we een goed onderdak bij Finchley Farm Guesthouse. Leuke plek: aanrader. Een lustoord van een tuin. En een persoonlijke instelling van de gastvrouw waardoor we de tocht over een mooiere route vervolgden dan we oorspronkelijk van plan waren. Via De Rust naar de Meiringspoort-pas, naar Klaarstroom en Prince Albert. Prachtige weg. Google ernaar zou ik zeggen. Vandaar reden de meiden over de ruige Swartbergpas naar Oudtshoorn. Steil, stenig, smal en bochtig. Een ravijn naast de weg. Tegenliggers. Maar prachtig. En echt mountainbike terrein bovendien. Dit was voor het eerst echt ‘off roaden’ voor hen. We sliepen op de ‘Oppi Dam’ campsite. Een volstrekt domme naam voor een prima campsite met eigen ‘ablution block’ per emplacement: een wc en douche. Maar met logistieke problemen om ’s ochtends de sleutel en zapper voor de poort af te leveren.


OASE

’s Ochtends voerde de route een stuk terug richting Swartberg pas (veel fietsers weer), maar vlak voor het echte werk namen we de splitsing links naar het prachtige Groenfonteindal met het dorp Kruisrivier. Daar ontdekte ik een campsite die ik in mijn achterhoofd (en in de GPS) heb genoteerd.
Verrassing: Calitzdorp is leuk. Het ligt in the middle of nowhere, maar heeft sfeer. Bijzonder zijn de piepkleine popperige huisjes die de boeren uit de verre omgeving er vroeger bouwden als onderkomen voor de keren dat ze vanuit de verre bush de reis ondernamen naar de kerk in Calitzdorp.
Vérder, via Ladysmith en Barrymore naar Montagu waar een oude studie- en vakgenoot van me een huis heeft gekocht. Ik kon hem via whatsapp en gmail helaas niet bereiken. Ik snap nu wel waarom net in Montagu. Echt een leuk oord, met alles wat je nodig hebt en een prachtige natuur, compleet met bergwandelingen. Fantastische rotsformaties.
Hier begint het wijngebied, maar bij het wijnhuis kwamen we voor een gesloten poort. Nét te laat.

We sliepen in een ‘old English cottage’, Keisie Street, tegen een natuurpark aan. Een geweldig aantal vogels in een verbluffende verscheidenheid.
De beheerder van de cottage was een Kroatische vrouw, Katica, eigenaresse van ‘The Olive House’, een lodge annex restaurant in het centrum. Ze zag onze meiden en startte meteen een wervingscampagne voor personeel. Dat zie ik er nog wel eens van komen, tenminste als vakantiewerk.

SANTÉ

30/12 Een dag van drie wijnhuizen: Van Loveren in Ashley, en Solms en Boschendal bij Franschhoek en Stellenbosch. Daar ontdekte Marijke ook wijnhuis Kanu, één van mijn favorieten na een diner in ‘Het Seminar’ in Zenderen (Twente).Die houden we erin voor een volgende keer.
Van Loveren: perfect georganiseerd met een selectie wijnen met een bijpassend kaasje. Een chocolaatje voor Nora. Meteen vier keer reactie van Van Loveren op mijn posting op Twitter en FourSquare! Die zijn daar bij de tijd! Die maken het. Smaakvolle omgeving.
Solms viel na de goede ervaring vorig jaar bar tegen. Een jachtige ongeïnteresseerde kelner met vieze bakkebaarden die alleen uit was op zijn commissie en niet aanwezig was als je hem nodig had. Wel goede wijnen, als vanouds.
Boschendal: puike locatie tegen de berghelling, zonovergoten. Goede wijn.
Tenslotte rust en braai in Picardie Guest farm, Paarl.


OUDJAARSAVOND

31/12. Kaapstad. Oudjaarsavond was hilarisch (en duur). Wind! Wind! De takken waaiden van de bomen. De temperatuur van het zeewater is hier door de Benguelastroom al niet om over naar huis te schrijven, de storm zorgde voor een chillfactor van betekenis. Niettemin liepen overal meiden in uitgaansniemendalletjes van minirok en blote schouders. Het was hun feessie and I chiver if Iwant to. Heel het Victoria & Albert Waterfront zat bomvol mensen die allemaal uit wilden eten. De horeca kon vragen wat ze wilden, en deed dat dan ook. De Thai vroeg € 88,- per couvert! De Indiër - waar we uiteindelijk heen gingen - € 55,-. Een Indische disc jockey met keiharde muziek. Ballonnen aan elke stoel. Wiegende Indiase dames in sari. Het was hilarisch. Het eten was gewoon massavoer op een buffet. Mannen stonden daar zich vol te vreten aan het buffet zelf, zonder naar een tafel te gaan, bang dat het op was als ze terugkwamen voor hun zesde ronde. Goed om ‘t een keer mee te maken, maar een herhaling hóéft niet.

01/01/13 Nieuwjaar. Vandaag en morgen houdt Kaapstad zijn parade: de Kaapse Klopse. Benieuwd wat dat wordt.
Wegens de harde wind is de boot naar Robben Island uit de vaart genomen. De meiden wilden daar naartoe. OK, volgende keer.
Morgen gaan de dames naar huis, ik trek naar het Noorden: Tshabong, Twee Rivieren, Mata mata, Windhoek, Swakopmund en dan terug naar Upington. Mien: Gabs zit er even niet in deze keer.


PS: Ik zit nu al een uur foto's te uploaden, ook nog in lagere kwaliteit. Dit heeft geen zin. De rest van de foto's houd je van me tegoed als ik weer terug ben in +31.