Positive Action

Schot voor de boeg: wie er niet genoeg van kan krijgen kijke op http://frankhoppener.wordpress.com/

In Tshabong was mechanic Rusty helaas afwezig. Jammer, Leuke vent. Maar zijn mensen waren er wèl en het ‘locken’ van het wiel bleek een reparatie van niks. Een futiliteit. Maar genoeg om ons de trail door de neus te boren.

MY SON
Dóór over de nieuwe weg naar Bokspits. Ik vond de kruip-door-sluip-door-weg naar Piet Titus’ huis redelijk makkelijk. Piet is de man die me op mijn vorige reis goed hielp met de vastgelopen as. (Zie blog van december 2011.) Ik bracht hem de foto’s die ik bij die gelegenheid had gemaakt. En ook lieten we honderd Pula achter want Piet heeft een ‘stroke’(een TIA, volgens Jel) gehad die hem het werken haast onmogelijk maakt. Hij is dus voortdurend blut. Hij wist nu binnen een minuut de oorzaak te vinden van één van de rammeltjes in de auto. De bushbar zat wat los omdat er een bout was afgebroken.
Een jongen kwam aangelopen om de andere bouten vast te draaien. Piet: ‘This is my son.’ Een tweede jongen bracht gereedschap: ‘This is my son.’ Een derde jongen kroop onder de cruiser om te inspecteren. Die zei: ‘I am Piets son.’ Ik zag ook wat aantrekkelijke dochters in en om het huis. Die coloureds zijn ofwel beeldschoon, of afstotelijk lelijk. Een combinatie van ófwel de voordelen, ófwel de nadelen van twee (drie? ) (vier?) (vijf?) rassen.


GERIEF
Dóór naar Twee Rivieren. De Batswana noemen het Two Rivers; ze weigeren categorisch om ‘Seburu’(= Boers. Afrikaans) te praten.
Eeen ècht Botswaanse campsite. Onbeholpen. Oorspronkelijk goed opgezet, maar totaal onderkomen. Een zandvlakte om je tentje op te zetten en een vogelnestje bovenop de brander van de geiser. Inmiddels was dit onze vijfde nacht zonder douche. Dat tikt aan in het reukorgaan.
Op de ontvangstbalie allerlei condooms vrijelijk beschikbaar; tot en met ‘female condoms’. Ik heb aandachtig de gebruiksaanwijzing tot me genomen; je wil immers niet voor verrassingen komen te staan. Die service is echt iets voor een wildpark vind ik. Brullend kampvuur, leeuwenvel ervoor en daar zoek je je gerief met je lief.

MELKWEG
Het diner ‘genoten’ we in mijn vroegere Garden of Eden: het restaurant aan de Zuid-Afrikaanse kant. Het is jammerlijk bergafwaarts gegleden sinds de ‘positive action’ (positieve discriminatie voor zwarten) is ingesteld. De Bushman-eigenaar snapt niet dat gasten in dit klimaat met dit uitzicht op het terras willen zitten, en onder gebakken aardappelen iets anders verstaan dan een substantie die veel weg heeft van een kwak bruine modder. Jel en ik deden dan maar zèlf de deur naar buiten open en zetten onze tafel en stoelen naar buiten op het terras. De diensters: ‘It is not allowed by the owner.’ De onbenul. Maar gesteld voor de keus wèl omzet buiten, of géén omzet binnen, was de keus toch snel gemaakt.
Tot besluit van de avond een machtige sterrenhemel op de campsite met Melkweg, Zuiderkruis, Orion en later de Schorpioen.
Dat is nog eens internationaal kamperen: slapen en ontbijten in Botswana, dineren en douchen in Zuid Afrika.


Donderdag 12/04/’12
We reden 320 kilometer door een deel van het Transfrontier Park: op en neer naar Mata-Mata door de (droge) Auob Riverbed. De boreholes daar danken hun Gaelic (Schotse) namen als Craig Lockhart en Kieliekrankie, aan de leider van de expeditie rond 1900 die deze boreholes aanlegde om militairen in staat te stellen naar de grens met Namibië op te rukken om de Duitsers in toom te houden. Later mochten de bewakers van die boreholes daar een boerderij starten, maar die brachten in dit klimaat te weinig op om levensvatbaar te zijn. Nu zijn ze onderdeel van het park en voorzien de wilde dieren van water.


ARCADISCH
De Auob River ziet er arcadisch uit: overal bokjes op de glooiende hellingen met wuivend gras na de goede regens van de laatste twee jaar. Veel Secretary Birds: slangeneters met nekveren waarvan men vroeger schrijfpennen maakte.
De tegenliggers gaven desgevraagd allemaal de boodschap: ‘No special sightings’, dus geen leeuwen, leopards of cheeta’s. Maar toch de tuin der lusten, die Auob.

’s Avonds troffen we ons reisgezelschap Mien, Bernard, Maud en Bram weer op de campsite. We wisten dat ze daar hadden geboekt. De Wilderness Trail was hun uitstekend bevallen. Wel hard werken. Mien had soms zelfs in de ‘low gear’ 4x4 moeten rijden. Dus maar goed dat we het niet hadden gewaagd met een wiel dat we niet konden locken.

RECEPT
Na zo’n vijftien dagen kamperen is het tijd voor wat recepten voor een braai in de bush:
Koop veel aluminiumfolie.
Draai daarin naar keuze en grootte van de honger: hele uien, tomaten, paprika’s, aardappelen, maïskolven, butternut en gemsquash (soort locale pompoenen, waarmee het ook kan). Maak een kampvuur, liefst van Mopanehout en na een uurtje is het voorraadje hete kolen groot genoeg om je alu-folie met keuze-inhoud er bovenop te leggen. Om de ijf minuten even omdraaien, en na een minuut of twintig, aardappelen wat langer, mmmmm! Uien net wat gekarameliseerd, half verbrand aan de buitenkant. Lekker.
Dan een biefstuk op het rooster boven een verse hoeveelheid kolen, en binnen de kortste keren is die ook klaar voor gebruik. Dat alles overgoten met Zuid-Afrikaanse wijn.
En jawel dit kan ook thuis in de oven of onder de grill, alleen mis je dan die heerlijke rooksmaak van Mopanehout.
Tijdens het kampvuur kozen we het mooiste Nederlandse woord van de avond, de eerste prijs werd gewonnen door het woord ‘scabreus’.